မျဖဴျဖဴသင္းႏွင့္အဖြဲ႔ မုန္တိုင္းဒုကၡသည္မ်ားကို သြားေရာက္ကူညီ
ခင္ႏွင္းထက္ ဒီမိုကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ
၂၀-၀၅-၀၈
ဧရာ၀တီတိုင္း ေဒးဒရဲၿမိဳ႔နယ္က လူသူအေရာက္နည္းတဲ့ ေက်းလက္ေဒသေတြက မုန္တိုင္းေဘး ဒုကၡသည္ေတြဟာ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ၾကာတဲ့အထိ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္မရဘဲ ခက္ခက္ခဲခဲ ေနထုိင္စားေသာက္ေနၾကရတယ္လို႔ အဲဒီေဒသကေနျပန္လာတဲ႔ မျဖဴျဖဴသင္းက ေျပာပါတယ္။အိတ္ခ်္အုိင္ဗြီေအ့ဒ္စ္ ေ၀ဒနာရွင္ေတြကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၿပီး မၾကာေသးမီကမွ အာဏာပိုင္ေတြ ထိန္းသိမ္းထားရာက ျပန္လြတ္လာတဲ့ မျဖဴျဖဴသင္းနဲ႔ ေရွ႔ေနဦးေအာင္သိန္းတို႔အဖြဲ႔ ဟာ ေဒးဒရဲၿမိဳ႔နယ္ ပင္လယ္၀မွာရွိ ေရျဖန္းကုန္းရြာကို တနဂၤေႏြေန႔က သြားေရာက္ကူညီၾကပါတယ္။ သူတို႔က အ၀တ္အထည္၊ ေဆး၀ါးနဲ႔ အိုးခြက္ ပန္းကန္ေတြကို ေပးအပ္ကူညီခဲ့ပါတယ္၊ ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ေနထိုင္စားေသာက္ေရးနဲ႔ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ အျမန္ဆံုး ဦးစားေပးေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနတယ္လို႔ ေရွ႔ေနဦးေအာင္သိန္းက ေျပာပါတယ္။
ဒုကၡသည္ေတြရဲ႔အေျခေနနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မျဖဴျဖဴသင္းရဲ႔ ရွင္းျပခ်က္၊ “အဲဒီရြာမွာက လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးကလည္းနဲနဲခက္တယ္၊ ၿမိဳ႔နဲ႔လွမ္းေတာ့ သြားၿပီးကူ ညီေပးတဲ့သူလည္း သိပ္မရွိဘူး၊ က်မတုိ႔သြားတဲ့ေနက်မွပဲ ၁၅ ရက္ရွိၿပီေပါ့ေနာ္၊ သူတုိ႔ရြာကုိ အကူ အညီ ေပးမယ့္ သူေတြ မေရာက္ေသးဘူး၊ အဲေန႔ကမွ စေရာက္တာပါ၊ ရြာမွာေတာ့ အေသအေပ်ာက္လည္း ရွိတယ္၊ အိမ္ေျခေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ပ်က္စီးသြားတယ္၊ ရြာက တံငါရြာျဖစ္ တဲ့အတြက္ အရင္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ စီးပြားေရးေျပလည္တာေပါ့၊ အခုေတာ့ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး၊ အိမ္ေတြအကုန္ၿပိဳသြားတယ္။ ရြာမွာ စာသင္ေက်ာင္း ႏွစ္ ေက်ာင္းရွိတယ္၊ ႏွစ္ေက်ာင္းလုံးၿပိဳသြားတယ္၊ အဲမွာရွိတဲအိမ္က တရြာလုံးမွ သုံးေလးအိမ္ပဲက်န္ ေတာ့ အကုန္လုံးက လမ္းေဘးမွာပဲ ေနေနရတဲ့အေျခအေနေပါ့၊ အဲဒီရက္ေန႔ကမွ သူတုိ႔အကူအညီ ရတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ အခက္အခဲျဖစ္ေနတာေပါ့၊ ရြာမွာ လူေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိတာ ၁၂၆ ေယာက္ေသတယ္၊ ဘာအကူအညီမွ မရေသးဘူး။ အိမ္ေတြကလည္း ၿပိဳပ်က္သြားတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုေနၿပီး ဘယ္လို စားေသာက္ေနၾကပါသလဲ၊ အဲဒီမွာေတာ့ က်န္ခဲ့တဲ့အိမ္က ျပန္ၾကည့္ၾကတယ္။ ရြာထဲမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက လုံး၀ ပ်က္ၿပီး ေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ေနလုိ႔ရတာေပါ့ေနာ္၊ အဲဒီဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ အကုန္လုံးကပ္ၿပီးေန ေနၾကတယ္။ ကေလးေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္၊ လူႀကီးေတြက အဲဒီရြာကထြက္သြား ၿပီး တျခားေနရာမွာ ရွာေဖြၿပီး သူတုိ႔ ရြာကုိျပန္လာၿပီး စားေသာက္ၾကတယ္။ ေနာက္ အရင္က သူ တုိ႔မွာက်န္တဲ့ ေရစုိတဲ့ဆန္ေတြကုိ ေနလွန္းၿပီးေတာ့ ဒီတုိင္းပဲ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ရြာက ေသသြားတဲ့လူေတြရဲ႔ အေလာင္းေတြကိုေရာ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရပါသလား။ က်မတုိ႔သြားတဲ့ရက္က ၁၀ ရက္ေက်ာ္ၿပီ၊ အဲဒီအခ်ိန္ထိေတာင္မွပဲ ကမ္းစပ္ေတြမွာ က်န္ေနေသးတဲ့ အေလာင္းေတြရွိတယ္၊ ေနာက္ၿပီး က်ြဲႏြားေတြ ဒီတုိင္းပဲ ေရထဲမွာေမွ်ာေနတာေတြ ေတြ႔ခဲ့ေသးတယ္။ ပင္လယ္၀အထိကေတာ့ အနံ႔ေတြရွိေနေသးတယ္ရွင့္။ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေျခေနနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္လိုေတြ႔ခဲ့ရပါသလဲ။ အခုလက္ရွိေတြ႔ခဲ့ရတာဆုိရင္ တခ်ဳိ႔ေနရာမွာဆုိရင္ လမ္းေပၚမွာ စိတ္ေဖာက္ျပန္သြားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္၊ တခ်ဳိ႔ကေလးေတြဆုိလည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးေတြနဲ႔ မိဘေတြ မရွိေတာ့ဘူး၊ လမ္းမွာဆုိရင္ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ဆုိရင္ ရူးၿပီးေတာ့ အဲလုိ ေလွ်ာက္ေျပးေနတာေတြရွိတယ္၊ “ဆရာမေရ ျမန္ျမန္လာပါ။ ျမန္ျမန္လာပါ”နဲ႔ အဲလုိမ်ဳိး လုိက္ေအာ္ေနတာေတြ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ စိတ္ေပၚမွာေကာ အကုန္လုံးထိတာေပါ့ေနာ္၊ ကေလးေတြဆုိရင္လည္း မ်က္လုံးေလးေတြက ေၾကာင္ေနတယ္၊ ၾကည့္သာၾကည့္ေနတာ ဘာမွမသိတဲ့ပုံစံမ်ဳိးေလး ေတြေပါ့ေနာ္၊ သူတုိ႔အတြက္ အဓိကလုိအပ္တာေတာ့ ေလာေလာဆယ္ သူတုိ႔ရဲ႔စိတ္အေျခအေနေတြကုိလည္း ျပန္ကုသေပးဖုိ႔လည္း လုိအပ္တယ္။ အခုလက္ရွိ ေနထုိင္စားေသာက္ေရးလည္း ျပင္ဆင္ေပးဖုိ႔ လုိသလုိ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ေတြလည္း အမ်ားႀကီး လုပ္ေပးဖုိ႔ လုိေနတာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
