မျဖဴျဖဴသင္းႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး
www.thanlwin.com
AIDS လို႔ေခၚတဲ့ ခုခံအားက်ဆင္းမႈ ကူးစက္ေရာဂါဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ႏွိပ္စက္ေနတဲ့ ေရာဂါႀကီးေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ တတိယကမာၻ႔ႏိုင္ငံ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ေရာဂါတိုးပြားမႈႏႈန္း ျမင့္တက္လာေနတာကို ထိမ္းသိမ္းႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ သနားစရာေကာင္းတဲ့ ေဝဒနာရွင္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကဖို႔အတြက္ အစိုးရကိုခ်ည္း မွီခိုမေနဘဲ ပရဟိတသေဘာနဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းေလးေတြဖြဲ႔ၿပီး တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကသူေတြထဲမွာ ေတာင္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္က မျဖဴျဖဴသင္းနဲ႔ အဖြဲ႔လည္း အပါအဝင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈနဲ႔အတူ အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ၿပီး ေဝဒနာရွင္ေတြကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ေႏြးေထြးက်န္းမာလာေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္မႈေပးေနတဲ့ မျဖဴျဖဴသင္းက သံလြင္အိပ္မက္ရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို အခုလို ေျဖၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။
ေမး - အစ္မတို႔ ဒီလုပ္ငန္းေလး ျဖစ္ေပၚလာေစတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို သိပါရေစ။
ေျဖ - ဒီလုပ္ငန္းကို လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္က ၂၀၀၂ ခုႏွစ္မွာ က်မတို႕ လူငယ္ ၂၀ ကို UNDP က ျပဳလုပ္တဲ့ ခုခံအားက်ဆင္း ကာကြယ္တားဆီးတိုက္ဖ်က္ေရး သင္တန္းေစလႊတ္ တက္ခိုင္းကတည္းက စတင္လုပ္ကိုင္ျဖစ္ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမး - ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုလို႔ သူ အထိန္းသိမ္းခံကာလ ျပီးဆံုးေတာ့ အစ္မတို႔ဆီကို အလည္လာျပီး အားေပးစကားေတြ ေျပာခဲ့တယ္ေနာ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လာျပီးတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ အရင္က အခ်ိန္ေတြ ဘာကြာျခားသြားေသးလဲခင္ဗ်။
ေျဖ - ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ မလြတ္ေျမာက္ေသးခ်ိန္နဲ႕ လြတ္ေျမာက္ျပီး အစ္မတို႕အိမ္ကိုလာတဲ့ အေျခေနဟာ အစစအရာရာ ကြာျခားတယ္ ေျပာရမွာပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ မလာခင္ကအေျခေနက ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း မႀကည္ျဖဴ၊ လႈဒါန္းမယ့္သူကလည္း နည္းပါးဆိုသလုိ ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကုိ ရင္ဆုိင္ႀကံဳေတြ႕ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ အနည္းငယ္ အသက္ရႈေခ်ာင္လာျပီလုိ႕ ေျပာရင္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကေတာ့ ရွိျမဲရွိေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမး - ဟုတ္ကဲ့ပါ။ အစ္မတို႔က ေဝဒနာရွင္ေတြကို လက္ေတြ႔ကူညီေနတာဆိုေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ AIDS ေ၀ဒနာရွင္ ဘယ္ေလာက္ေလာက္ရွိပါသလဲ။ တစ္ႏွစ္ကို ဘယ္ေလာက္ႏႈန္းနဲ႔ တုိးပြားလာေနပါသလဲ သိပါရေစ။
ေျဖ - ဒီေမးခြန္းဟာ အင္မတန္ေျဖရခက္တဲ့ေမးခြန္းပါ။ လက္ရွိတိုင္းျပည္ကုိ ခ်ဳပ္ကိုင္အုပ္စိုးထားတဲ့ အာဏာပိုင္မ်ားေတာင္ ဒီစာရင္းကုိ ေသခ်ာမေကာက္ယူူနုိင္ပါဘူး။ ပ်မ္းမွ်ကုိ ေျပာပါဆုိရင္ေတာ့ အစုိးရက ထုတ္ျပန္တဲ့စာရင္းကိုပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အစုိးရကလည္း အျမဲတေစ ေလ်ာ့ပါးေနျပီလုိ႕ ေျပာသလုိ အစုိးရဖက္လုိက္ျပီး ေလ်ာ့သြား ျပီေျပာတဲ့ အန္ဂ်ီအိုေတြလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါေႀကာင့္ တိက်ခိုင္လံုမႈနည္းပါးလို႕ မေျဖပါရေစနဲ႕။
ေမး - ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိရသေလာက္ေတာ့ ႏုိင္ငံတကာအေနနဲ႔ ေရာဂါျဖစ္ႏႈန္းေလ်ာ့သြားၿပီေပါ့ေနာ္။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ဆက္ၿပီးတုိးပြားလာတာ ဘာေၾကာင့္လို႔ ထင္ပါသလဲ။
ေျဖ - ဒါက သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရေတြနဲ႕သာ ဆိုင္တယ္ထင္ပါတယ္။ အစုိးရက ပိတ္ပင္ထားေလ ဒီေရာဂါျဖစ္ႏႈန္း တိုးလာေလ ျဖစ္မွာပါ။ အျခားအခ်င္းအရာေတြကို ေျပာရရင္ေတာ့ အခ်က္လက္ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားပါတယ္။ မိရိုးဖလာယဥ္ေက်းမႈ အရွက္တရား၊ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမႈ၊ အသိပညာနည္းပါးမႈ၊ အထူးသျဖင့္ေတာ့ က်န္းမာေရး အသိညဏ္ မပြင့္လင္းမႈေတြဟာ ဒီေရာဂါကို လက္ဆင့္ကမ္းေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ နုိင္ငံတကာမွာ ေရာဂါျဖစ္ႏႈန္း ေလ်ာ့သြားျပီဆိုေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာ ဆက္လက္တိုးပြားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမး - ဒီလိုဆို အခုလို တိုးပြားလာေနတာကို ဘယ္လို ကာကြယ္ရပါမလဲ။
ေျဖ - ဒါကေတာ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ခုလံုးနဲ႕ကို သက္ဆုိင္ပါတယ္လို႕ပဲ ေျပာပါရေစ။ ဘာေႀကာင့္လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္သူေတြက အိမ္နီးခ်င္းနုိင္ငံေတြနဲ႕ တံခါးမရ၊ွိ ဓားမရွိဆိုသလို သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနရလုိ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရာဂါကာကြယ္ဖုိ႕ဆိုတာ အဓိကတာ၀န္အရွိဆံုး အစုိးရက စနစ္တက် လုပ္ကိုင္မွသာ ေလ်ာ့နည္းသြားမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတိုင္းျပည္မွာေတာ့ အစုိးရကလုပ္မွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ က်မတုိ႕ျပည္သူလူထု၊ ျပည္သူလူုထုဆုိရာမွာ ျပည္ပေရာက္ေနသူမ်ားကိုလည္း ဆိုလိုပါတယ္။ လူမႈ၀န္ထမ္း အဖြဲ႕စည္းေတြ အသိသတိရွိရွိ တုိက္ဖ်က္ပါေလမွ ေလ်ာ့နည္းက်ဆင္းသြားလိမ့္မယ္လို႕ ေျပာပါရေစ။
ေမး - ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းမွာ အစ္မတို႔လို လုပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္း ဘယ္ေလာက္ ရွိပါသလဲ။
ေျဖ - ျမန္မာျပည္မွာ HIV နဲ႕ပတ္သက္လုိ႕ လုပ္ေနတဲ့အဖြဲ႕စည္း ႏွစ္ရာနီးပါးရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစ္မတို႕လို အစုိးရနဲ႕ အကင္းဆံုးအဖြဲ႕ကို ျပပါဆိုရင္ေတာ့ က်မတုိ႕အဖြဲ႕ရယ္၊ ကုိေက်ာ္သူ၊ မေရႊဇီးကြက္မသန္းျမင့္ေအာင္တို႕ပဲ ရွိတယ္ေျပာရမွာပါ။
ေမး - ခုေလာေလာဆယ္ အစ္မတို႔ဆီမွာ လူနာ ဘယ္ႏွေယာက္ေလာက္ ရွိပါသလဲ။
ေျဖ - ၂၀၀၂ ကေန ဒီကေန႕ အထိလူနာ ငါးေထာင္ေက်ာ္ ရွိသြားပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ ေဂဟာေတြမွာ လာေရာက္ေဆးကုသသူ၊ ေဆးထုတ္သူ အေရတြက္ကေတာ့ ေန႕စဥ္ တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္ကေန တစ္ရာ့ငါးဆယ္ႀကားရွိပါတယ္။www.thanlwin.com
ေမး - မနည္းလွတဲ့ အေရအတြက္ပါ အစ္မေရ။ ဒီလူမႈကူညီေရးလုပ္ငန္းေလးအတြက္ တစ္လတစ္လကုန္က်စရိတ္က ဘယ္ေလာက္ေလာက္ ရွိပါသလဲ။
ေျဖ - လူနာေဆးဖိုး၊ အာဟာရ၊ လမ္းစရိတ္၊ ေဆးခန္းျပခ အစရွိတာေတြ ေပါင္းလိုက္ရင္ တစ္လကို သိန္းတစ္ရာ့သံုးဆယ္ေက်ာ္ကုန္ပါတယ္။
ေမး - ဒီေတာ့ အဓိက ဘယ္က ၀င္ေငြေတြနဲ႔ လည္ပတ္ေနပါသလဲ။ တကယ္လို႔ အလွဴေငြေတြ ရပ္တန္႔သြားမယ္ဆုိရင္ ဘယ္လိုဆက္လက္ ရပ္တည္မယ္မွန္းထားပါသလဲဗ်ာ။
ေျဖ - က်မတုိ႕ အဓိက အေလးထားတာကေတာ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ အလွဴရွင္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အလႈေငြရပ္တန္႕သြားမယ္ဆုိတဲ့ အေတြးမ်ိဳးကိုေတာ့ မေတြးမိေသးပါဘူး။ ေမးခြန္းကို ေျဖရရင္ေတာ့ က်မတို႕ အျခားေသာ လူနာဖြံ႕ျဖိဳးေရးေတြ လုပ္ထားတာေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒီလုိနည္းနဲ႕ပဲ ရပ္တည္သြားမယ္ စိတ္ကူးထားပါတယ္။
ေမး - အလုပ္လုပ္ႏုိင္စြမ္းရွိေနေသးတဲ့ လူနာေတြအတြက္ အေသးစား လက္မႈလုပ္ငန္းေလးမ်ား ဖန္တီးၿပီး အဖြဲ႔အတြက္ ရန္ပံုေငြရွာမယ့္ အစီအစဥ္မ်ဳိး ရွိပါသလား။
ေျဖ - အဲ့ဒီအစီစဥ္ကို အေစာႀကီးကတည္းက လုပ္ထားေပးပါတယ္။ ဥပမာ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းလိုဟာမ်ိဳး၊ ဥပမာစက္ခ်ဳပ္သင္ေပးျပီီး အလုပ္ရွာေပးတာမ်ိဳးေတြ၊ ေမြးျမဴေရးုလုပ္ငန္းေတြ အရင္းႏွီးထုတ္ျပီး ေစ်းေရာင္းေစတာမ်ိဳးေတြကို မျပတ္လုပ္ေဆာင္ထားေပးပါတယ္။
ေမး - ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ေနာက္တခုက လူနာတစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ရက္စာ ေဆးဖုိး၀ါးခက ဘယ္ေလာက္ရွိပါသလဲ။
ေျဖ - ေရာဂါအေလးေပါ့ေပၚ မူတည္ကုန္က်ေနတာျဖစ္လို႕ ဒီေမးခြန္းကို တိတိက်က် ေျဖလို႔မရပါဘူး ဒါေပ မယ့္ အႀကမ္းဖ်င္း ကုန္က်စရိတ္ အျမင့္ဆံုးလူနာအတြက္ စရိတ္က သိန္းနဲ႕ခ်ီ ကုန္က်ျပီးေတာ့ အနည္းဆံုုး လူနာကေတာ့ ေသာင္းဂဏန္းရွိပါတယ္။
ေမး - AIDS ထိန္းေဆးအေၾကာင္းေလး အတိအက် ေျပာျပေပးပါလား။
ေျဖ - ဒီေဆးကို ဗမာျပည္မွာေတာ့ အလြယ္ သံုးမ်ိဳးေပါင္းလုိ႕ ေခၚဆုိေနႀကတာပါ။ ေရာဂါျဖစ္ျပီး စီဒီဖိုး အေကာင့္နည္းတဲ့ လူနာေတြ ေသာက္ရတာပါ။ lamivudine 30mg + stavudine150mg + nipravine200mg ပါ၀င္တဲ့ေဆးကို စတင္ ေသာက္သံုးရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဆး၀ါးတန္ဖိုးက သံုးေသာင္း၀န္းက်င္ရွိျပီး ျမန္မာျပည္မွာ အလြယ္တကူ ၀ယ္လုိ႕ရပါ တယ္။ ဒီေဆး၀ါးအာနိသင္ဟာ တစ္လံုးကို ဆယ့္ႏွစ္နာရီခံတာျဖစ္ျပီး အခ်ိန္တိတိက်က် ေသာက္သံုးရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဆး၀ါးေသာက္သံုးမႈ ႏွစ္ႀကိမ္ထက္ ပိုျပီးပ်က္ကြက္ရင္ ဒုတိယအဆင့္ျဖစ္တဲ့ ေဆး၀ါးေတြကိုေသာက္သံုးရမွာပါ။ ဒီဒုတိယအဆင့္ေဆး၀ါးေတြကိုလေသာက္သံုးရရင္ေတာ့ သံုးသိန္းအထက္ျဖစ္ျပီးေတာ့ ေဆးကလည္း ၀ယ္ဖုိ႕မလြယ္ကူပါဘူး။
ေမး - လူနာေတြ အတြက္ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ေတြက ဘာေတြပါလဲ။
ေျဖ - လူနာေတြကေတာ့ အဓိက၊ သာမည ကြဲပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ဆင္းရဲတဲ့ လူနာဆုိရင္ေတာ့ အစစအရာရာ က်မတို႕က ျဖည့္ဆည္းေပးရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက လိုအပ္ခ်က္တစ္ခု ေျပာပါဆုိရင္ေတာ့ ေဆး၀ါးသာျဖစ္ပါတယ္္။
ေမး - လူနာေတြအတြက္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ျဖစ္ေစတဲ့အရာေတြကေရာ။
ေျဖ - လူနာအခ်င္းခ်င္းအားေပးျခင္းဟာ သူတို႕စိတ္ဓာတ္ကုိ ျမွင့္တင္ရာ ေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္ သူတို႕စိတ္၀င္စားတဲ့ ရုပ္ရွင္ႀကည့္တာ၊ သူတုိ႕ႀကိဳက္တဲ့ အဆိုေတာ္ေတြ သီခ်င္းနားေထာင္တာနဲ ့လူေကာင္းေတြက သူတို႕အေပၚ ေႏြးေထြးေပးတာ၊ သူတို႕ကို နားလည္မႈ အျပည့္ေပးတာမ်ိဳးေတြဟာ သူတို႕စိတ္ဓာတ္ခြန္အား တက္ေစတဲ့အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမး - ဟုတ္ပါၿပီ အစ္မေရ။ ေနာက္တစ္ခု ေမးခ်င္တာက ဒီလုပ္ငန္းေလးအတြက္ အဓိက အဟန္႔အတား အခက္အခဲေတြက ဘာေတြပါလဲ။
ေျဖ - အာဏာပိုင္ေတြ ဟန္႕တားေႏွာင့္ယွက္မႈက လုပ္ငန္းလုပ္ရာမွာ အင္မတန္ အခက္ေတြ႕ေစပါတယ္။ ကူညီမႈမရတဲ့အျပင္ ေတာက္ေလ်ာက္ ေႏွာင့္ယွက္ေနတာက အႀကီးမားဆံုး အခက္ခဲျဖစ္ပါတယ္။
ေမး - ျပည္တြင္းက ကူညီခ်င္တဲ့လူေတြ ရွိရင္ အစ္မကို တုိက္ရုိက္ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းလို႔ ရပါသလား။ ျပည္ပကဆိုရင္ေရာ ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းလို႔ ရႏုိင္မယ့္လူမ်ား ရွိပါလား။
ေျဖ - က်မ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ ေျပာဖူးပါတယ္။ ျပည္တြင္းကျဖစ္ေစ၊ ျပည္ပကျဖစ္ေစ၊ က်မ ဒီလူနာေတြ အသက္ဆက္ဖုိ႕ အလႈေငြကုိ လက္ခံသြားမွာပါ။ က်မဆီ တိုက္ရိုက္လွဴလည္း ရပါတယ္။
ေမး - အခုလို သံလြင္အိပ္မက္ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးက႑မွာ ေျဖၾကားေပးခဲ့တဲ့ မျဖဴျဖဴသင္းကို စာဖတ္ပရိသတ္ကိုယ္စား အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အစ္မတို႔လုပ္ငန္းလည္း ႀကိဳးစားသေလာက္ အရာထင္ေအာင္ျမင္ၿပီး လူနာေတြကို အေကာင္းဆံုး ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏိုင္ပါေစလို႔ သံလြင္ဝိုင္းေတာ္သားေတြက ဆုမြန္ေတာင္းအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ေျဖ - ဟုတ္ကဲ့။ က်မကလည္း ႏိုင္ငံျခားကို ေရာက္ရွိေနေပမယ့္ ျမန္မာျပည္အေႀကာင္းေတြကို စိတ္၀င္တစား ေမးျမန္းတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
မျဖဴျဖဴသင္းနဲ႔အဖြဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့ ေဝဒနာသည္ေတြအတြက္ လွဴဒါန္းခ်င္တယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ဒီလိပ္စာေတြကို တိုက္ရိုက္ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္။
အမွတ္ ၆၃၁၊ ၁၁လမ္း၊ ၇ ရပ္ကြက္၊ ေတာင္ဥကၠလာပျမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
အမွတ္ ၃၇၆၊ ကေမၻာဇ ၂လမ္း၊ ၁၈ဘီရပ္ကြက္၊ ေတာင္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
ဖုန္း - ၅၆၉ ၃၄၆၊ ၀၉၅၀ ၂၄၀ ၅၆။
Sunday, May 29, 2011
လူငယ္တုိ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ေကာင္းကင္သစ္ (၂၃)
0
comments
Labels:
phyu phyu thin's writing
ျဖဴျဖဴသင္း
ေမ ၂၈၊ ၂၀၁၁ - Moemaka
လူထုေခါင္းေဆာင္ လြတ္ေျမာက္လာၿပီးေနာက္ အတြင္က်ယ္ဆံုး စကားလံုးကေတာ့ ကြန္ယက္ဆိုတဲ့ စကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြန္ယက္ဆိုတာက လူ႔အဖြဲ႔စည္းမွာက အထူးဆန္းမဟုတ္ေပမယ့္ ကြန္ယက္ကုိ ဘယ္လုိဖြဲ႔တည္မလဲဆိုတာကေတာ့ အနည္းငယ္ေျပာစရာလို ျဖစ္ေနတာပါ။
တူရာတူရာ အုပ္စုေတြ အလုပ္တူရာတူရာေတြ ေပါင္းစပ္မႈကို ကြန္ယက္လုိ႔ အလြယ္ေျပာလို႔ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မတူရာေတြေပါင္းစပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာၾကတာကလည္း ကြန္ယက္ဖြဲ႔တယ္ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒီလိုဖြဲ႔စည္းရာမွာ လူအမ်ားက အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဦးေဆာင္မယ္လုိ႔ ထင္မွတ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္တမ္းကေတာ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာက ဦးေဆာင္သူရယ္ မထားရွိဘဲနဲ႔ လုပ္ႏုိင္စြမ္းရွိသူေတြ၊ လက္တြဲသင့္တယ္ထင္တဲ့လူေတြကို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခိုင္းတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တခုက အမ်ားစုႀကီး သတိမထားမိတာက လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ကိုင္ေနၾကရာမွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလို ရွိၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္လုိ႔ ဘယ္လို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနသလဲဆုိတာနဲ႔ ဘာေတြကို လက္ေတြ႔က်က် ေဆာင္ရြက္ေနသလဲ ဆိုတာေပၚမွာ တည္မီွေနတာပါ။ လူမႈေရးလႈပ္ရွားေနသူမ်ားက လူမႈေရးကြန္ယက္၊ လူ႔အခြင့္ေရးေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားက လူ႔အခြင့္အေရးကြန္ယက္ အစရွိတာေတြက ရွိႏွင့္ၿပီးသား အဖြဲ႔စည္းေတြပါ။ ဒါေတြကို ထပ္ၿပီးတိုးျမႇင့္လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြၾကားထဲမွာလည္း လူခ်င္းမေတြ႔ဆံုႏုိင္ေပမယ့္ အြန္လိုင္း ခ်က္တင္ေတြကေနၿပီးေတာ့ စကားေျပာဆုိေနၾကတာလည္း တနည္းအားျဖင့္ ကြန္ယက္တည္ေဆာက္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုကြန္ယက္ေတြရဲ႕ အားသာမႈတခုကေတာ့ သတင္းစီးဆင္းမႈ ျမန္ဆန္လာတာကိုၾကည့္ယံုနဲ႔ သိသာလွပါတယ္။ ခုကမၻာေပၚမွာ အျဖစ္ပ်က္တခုျဖစ္တိုင္း အခ်ိန္နဲ႔အမွ်ဆိုသလို သိရွိၾကၿပီးေတာ့ ဒီ ေကာင္းေမြ၊ ဆိုးေမြေတြကလည္း တမဟုတ္ခ်င္းဆိုသလို ျပန္႔ႏွံ႔သြားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအားသာခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးတည္ရွိေနတဲ့အတြက္ ကြန္ယက္တည္ေဆာက္ဖို႔ဆိုတာ လြယ္လည္း လြယ္ကူလာပါတယ္။ အေရးႀကီးတာက မတူညီတဲ့လူေတြျဖစ္ေနေတာ့ သေဘာထားႀကီးၿပီး အေျမာ္အျမင္ရွိဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ေနာက္ အျပန္လွန္ထိန္းညိႇေပးၿပီးသားလည္း ျဖစ္သြားမွာပါ။ တူတာေတြလုပ္ေနခ်ိန္မွာ မတူတာေတြကုိ မျပတ္ညႇိႏႈိင္းေနႏုိင္ၿပီးေတာ့ သေဘာထားတူၿပီဆိုတာနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လုိက္ဖုိ႔ပဲရွိေတာ့ လုပ္ငန္းေတြ ပိုမိုျမန္ဆန္လာမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိ ကြန္ယက္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး လူငယ္ကြန္ယက္တခုဟာလည္း ေပၚေပါက္လာအံုးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြကို ကြန္ယက္ဖြဲ႔စည္းမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ပိုမိုအားေကာင္း ျမန္ဆန္လာမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ လူငယ္ကြန္ယက္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ လူငယ္တေယာက္က …
“က်ေနာ့္အျမင္ ေျပာရရင္ေတာ့ဗ်ာ ဒီလိုကြန္ယက္ဖြဲ႔တာ အရင္ကတည္းက လုပ္သင့္တာပါ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ ဒီလုိ ကြန္ယက္ဖြဲ႔စည္းၿပီးလုပ္တာဟာ တဦးခ်င္းတဖြဲ႔ခ်င္းလုပ္တာထက္ ပိုၿပီးျမန္ဆန္ၿပီး ထိေရာက္ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ဆီကလူငယ္ေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ေလးငါးႏွစ္ကထက္စာရင္ ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာေတြကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးေန ၾကၿပီ။ ဒီလို တိုးတက္လာတဲ့ နည္းပညာေတြနဲ႔ ကိုယ့္တိုင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအက်ိဳးကိုသာ တဦးခ်င္းမွသည္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအထိ တဦးနဲ႔တဦး၊ တဖြဲ႔နဲ႔တဖြဲ႔ ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔လုိခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေတာ္သစ္ ေသခ်ာ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။
ဥပမာအေနနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ အရင္ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကို ထူေထာင္ဖုိ႔ႀကိဳးစားတဲ့ေနရာမွာ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တခုထဲကိုပဲ အားထားေနရတယ္။ အခုလိုမ်ဳိး ကြန္ယက္ေတြဖြဲ႔ၿပီး ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လူတိုင္းဟာ မိမိတုိ႔ၾကံဳေတြ႔ေနၾကတဲ့ ေန႔စဥ္ဘဝေတြကို အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ အျခားသူမ်ား သိေအာင္၊ ျပည္သူမ်ား သိေအာင္ ေဆာင္ရြက္လာႏိုင္မွာပါ။ အခု ဒီလိုမ်ဳိးလုပ္ရင္းနဲ႔ တဦးနဲ႔တဦး နားလည္မႈေတြ ရလာမယ္၊ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္တုိ႔လိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ကုိ ထူေထာင္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္”
ဒီကေန႔ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး နည္းပညာအသစ္ေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ေနၾကတာ အားရစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ တဦးတေယာက္ထက္ပိုတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြ လုပ္ေဆာင္ေနတာလည္း ၾကားရ ျမင္ေနရပါတယ္။ ေဖ့စ္ဘြတ္ကေတာ့ လူသံုးအမ်ားဆံုး နည္းပညာျဖစ္ေနေတာ့ ဒီလို အင္တာနက္ အြန္လုိင္းေတြ သံုးၾကဖုိ႔လည္း လိုအပ္လွပါတယ္။
နည္းပညာသံုးၿပီးေတာ့ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ဒါမွမဟုတ္ တိုင္းျပည္ေကာင္းဖုိ႔ အားလံုးနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္မိသြားရင္ ကိုယ့္ပန္းတိုင္ကိုျမင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္မွာ ဒီမုိကေရစီ အစစ္အမွန္ ထြန္းကားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကပါ။ ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းသစ္ေတြ ရွာေဖြၿပီးေကာင္းမြန္တဲ့ အိုင္ဒီယာေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြကုိ အလုပ္အေကၽြးျပဳၾကပါစုိ႔လို႔ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ပါရေစ။
က်မ မျဖဴျဖဴသင္းပါ။
(လြတ္လပ္တဲ့ အာရွအသံ ေရဒီယိုအစီအစဥ္ကို ျပန္လည္တင္ဆက္တာ ျဖစ္ပါတယ္)
ေမ ၂၈၊ ၂၀၁၁ - Moemaka
လူထုေခါင္းေဆာင္ လြတ္ေျမာက္လာၿပီးေနာက္ အတြင္က်ယ္ဆံုး စကားလံုးကေတာ့ ကြန္ယက္ဆိုတဲ့ စကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြန္ယက္ဆိုတာက လူ႔အဖြဲ႔စည္းမွာက အထူးဆန္းမဟုတ္ေပမယ့္ ကြန္ယက္ကုိ ဘယ္လုိဖြဲ႔တည္မလဲဆိုတာကေတာ့ အနည္းငယ္ေျပာစရာလို ျဖစ္ေနတာပါ။
တူရာတူရာ အုပ္စုေတြ အလုပ္တူရာတူရာေတြ ေပါင္းစပ္မႈကို ကြန္ယက္လုိ႔ အလြယ္ေျပာလို႔ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မတူရာေတြေပါင္းစပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာၾကတာကလည္း ကြန္ယက္ဖြဲ႔တယ္ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒီလိုဖြဲ႔စည္းရာမွာ လူအမ်ားက အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဦးေဆာင္မယ္လုိ႔ ထင္မွတ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္တမ္းကေတာ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာက ဦးေဆာင္သူရယ္ မထားရွိဘဲနဲ႔ လုပ္ႏုိင္စြမ္းရွိသူေတြ၊ လက္တြဲသင့္တယ္ထင္တဲ့လူေတြကို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခိုင္းတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တခုက အမ်ားစုႀကီး သတိမထားမိတာက လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ကိုင္ေနၾကရာမွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလို ရွိၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္လုိ႔ ဘယ္လို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနသလဲဆုိတာနဲ႔ ဘာေတြကို လက္ေတြ႔က်က် ေဆာင္ရြက္ေနသလဲ ဆိုတာေပၚမွာ တည္မီွေနတာပါ။ လူမႈေရးလႈပ္ရွားေနသူမ်ားက လူမႈေရးကြန္ယက္၊ လူ႔အခြင့္ေရးေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားက လူ႔အခြင့္အေရးကြန္ယက္ အစရွိတာေတြက ရွိႏွင့္ၿပီးသား အဖြဲ႔စည္းေတြပါ။ ဒါေတြကို ထပ္ၿပီးတိုးျမႇင့္လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြၾကားထဲမွာလည္း လူခ်င္းမေတြ႔ဆံုႏုိင္ေပမယ့္ အြန္လိုင္း ခ်က္တင္ေတြကေနၿပီးေတာ့ စကားေျပာဆုိေနၾကတာလည္း တနည္းအားျဖင့္ ကြန္ယက္တည္ေဆာက္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုကြန္ယက္ေတြရဲ႕ အားသာမႈတခုကေတာ့ သတင္းစီးဆင္းမႈ ျမန္ဆန္လာတာကိုၾကည့္ယံုနဲ႔ သိသာလွပါတယ္။ ခုကမၻာေပၚမွာ အျဖစ္ပ်က္တခုျဖစ္တိုင္း အခ်ိန္နဲ႔အမွ်ဆိုသလို သိရွိၾကၿပီးေတာ့ ဒီ ေကာင္းေမြ၊ ဆိုးေမြေတြကလည္း တမဟုတ္ခ်င္းဆိုသလို ျပန္႔ႏွံ႔သြားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအားသာခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးတည္ရွိေနတဲ့အတြက္ ကြန္ယက္တည္ေဆာက္ဖို႔ဆိုတာ လြယ္လည္း လြယ္ကူလာပါတယ္။ အေရးႀကီးတာက မတူညီတဲ့လူေတြျဖစ္ေနေတာ့ သေဘာထားႀကီးၿပီး အေျမာ္အျမင္ရွိဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ေနာက္ အျပန္လွန္ထိန္းညိႇေပးၿပီးသားလည္း ျဖစ္သြားမွာပါ။ တူတာေတြလုပ္ေနခ်ိန္မွာ မတူတာေတြကုိ မျပတ္ညႇိႏႈိင္းေနႏုိင္ၿပီးေတာ့ သေဘာထားတူၿပီဆိုတာနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လုိက္ဖုိ႔ပဲရွိေတာ့ လုပ္ငန္းေတြ ပိုမိုျမန္ဆန္လာမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိ ကြန္ယက္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး လူငယ္ကြန္ယက္တခုဟာလည္း ေပၚေပါက္လာအံုးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြကို ကြန္ယက္ဖြဲ႔စည္းမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ပိုမိုအားေကာင္း ျမန္ဆန္လာမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ လူငယ္ကြန္ယက္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ လူငယ္တေယာက္က …
“က်ေနာ့္အျမင္ ေျပာရရင္ေတာ့ဗ်ာ ဒီလိုကြန္ယက္ဖြဲ႔တာ အရင္ကတည္းက လုပ္သင့္တာပါ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ ဒီလုိ ကြန္ယက္ဖြဲ႔စည္းၿပီးလုပ္တာဟာ တဦးခ်င္းတဖြဲ႔ခ်င္းလုပ္တာထက္ ပိုၿပီးျမန္ဆန္ၿပီး ထိေရာက္ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ဆီကလူငယ္ေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ေလးငါးႏွစ္ကထက္စာရင္ ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာေတြကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးေန ၾကၿပီ။ ဒီလို တိုးတက္လာတဲ့ နည္းပညာေတြနဲ႔ ကိုယ့္တိုင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအက်ိဳးကိုသာ တဦးခ်င္းမွသည္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအထိ တဦးနဲ႔တဦး၊ တဖြဲ႔နဲ႔တဖြဲ႔ ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔လုိခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေတာ္သစ္ ေသခ်ာ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။
ဥပမာအေနနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ အရင္ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကို ထူေထာင္ဖုိ႔ႀကိဳးစားတဲ့ေနရာမွာ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တခုထဲကိုပဲ အားထားေနရတယ္။ အခုလိုမ်ဳိး ကြန္ယက္ေတြဖြဲ႔ၿပီး ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လူတိုင္းဟာ မိမိတုိ႔ၾကံဳေတြ႔ေနၾကတဲ့ ေန႔စဥ္ဘဝေတြကို အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ အျခားသူမ်ား သိေအာင္၊ ျပည္သူမ်ား သိေအာင္ ေဆာင္ရြက္လာႏိုင္မွာပါ။ အခု ဒီလိုမ်ဳိးလုပ္ရင္းနဲ႔ တဦးနဲ႔တဦး နားလည္မႈေတြ ရလာမယ္၊ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္တုိ႔လိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ကုိ ထူေထာင္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္”
ဒီကေန႔ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး နည္းပညာအသစ္ေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ေနၾကတာ အားရစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ တဦးတေယာက္ထက္ပိုတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြ လုပ္ေဆာင္ေနတာလည္း ၾကားရ ျမင္ေနရပါတယ္။ ေဖ့စ္ဘြတ္ကေတာ့ လူသံုးအမ်ားဆံုး နည္းပညာျဖစ္ေနေတာ့ ဒီလို အင္တာနက္ အြန္လုိင္းေတြ သံုးၾကဖုိ႔လည္း လိုအပ္လွပါတယ္။
နည္းပညာသံုးၿပီးေတာ့ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ဒါမွမဟုတ္ တိုင္းျပည္ေကာင္းဖုိ႔ အားလံုးနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္မိသြားရင္ ကိုယ့္ပန္းတိုင္ကိုျမင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္မွာ ဒီမုိကေရစီ အစစ္အမွန္ ထြန္းကားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကပါ။ ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းသစ္ေတြ ရွာေဖြၿပီးေကာင္းမြန္တဲ့ အိုင္ဒီယာေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြကုိ အလုပ္အေကၽြးျပဳၾကပါစုိ႔လို႔ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ပါရေစ။
က်မ မျဖဴျဖဴသင္းပါ။
(လြတ္လပ္တဲ့ အာရွအသံ ေရဒီယိုအစီအစဥ္ကို ျပန္လည္တင္ဆက္တာ ျဖစ္ပါတယ္)
Monday, March 7, 2011
ဂုဏ္ယူတယ္ဆို ကူၾကပါ
0
comments
Labels:
phyu phyu thin's writing
ျဖဴျဖဴသင္း
HIV/AIDS လူနာေတြကုိ ေစာင့္ေရွာက္တ့ဲ လုပ္ငန္းမွာ ဘာအခက္ခဲေတြ ရွိသလဲဆုိတ့ဲ ေမးခြန္းကို ထပ္ခါတလဲလဲ အေမးခံရ ပါတယ္။ က်မလည္း ေျဖစရာစကား မရွိသလိုေတာင္ ျဖစ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အကုန္လံုး လုိအပ္တယ္လုိ႔ ေျပာရင္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕ၾကေလမလား မသိဘူး။
“ဆယ့္ရွစ္အိမ္” လုိ႔ က်မတုိ႔ အလြယ္ေခၚၾကတ့ဲ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္ ေတာင္ပုိင္း အမွတ္ ၁၈ ရပ္ကြက္က ေဂဟာမွာ လူနာ တခ်ဳိ႕က က်မတုိ႔ကို ျပန္ကူညီေနၾကပါတယ္။
တခါေတာ့ သူတုိ႔က က်မကုိ ထူးဆန္းတ့ဲ ေမးခြန္းတခု ေမးပါတယ္။ “လူနာေတြကုိ မီဒီယာသမားေတြနဲ႔ ေတြ႔တ့ဲအခါ ပိုက္ဆံရိွတယ္၊ တည္းစရာေနရာ ရွိတယ္လုိ႔ မေျပာဖုိ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ထားသလား” တ့ဲ။ ဒီလုိ လုပ္စရာ မလုိပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေမးတာလဲ ဆုိေတာ့ “လာသမွ် လူနာေတြက ဘာမွမပါဘူး၊ ဘယ္မွမသြားတတ္ဘူး၊ ဘယ္မွာမွ ေနစရာမရွိဘူး၊ ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး၊ ဘာ စားစရာမွမပါဘူး ဆိုတာခ်ည္း ေျပာေျပာေနလုိ႔ပါ” တဲ့။ ဒါဟာ ရင္းႏွီးခင္မင္လာတ့ဲ သူတုိ႔က မြန္းက်ပ္စရာ အေျခအေနနဲ႔ ႀကဳံခ်ိန္မွာ ေနာက္ေျပာင္ေျပာတာျဖစ္လုိ႔ က်မ သက္ျပင္းခ်ရင္း ရယ္ေမာမိပါတယ္။
တကယ္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ အေျခအေနေတြက ရယ္ေမာစရာ နည္းပါးၿပီး ရင္ေမာစရာေတြပဲ မ်ားပါတယ္။ က်မက ပင္ကိုအားျဖင့္ေတာ့ အဆင္ေျပတာ၊ မေျပတာကို ေျပာေလ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါဇင္နဲ႔ခ်ီၿပီး မ်ားလွတဲ့ လူနာေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ရင္းမွ က်မလည္း ညည္းတတ္တဲ့ အက်င့္ ပါလာသလား မသိပါဘူး။ မညည္းမိေအာင္ ထိန္းသိမ္းေနရင္းကကို ညည္းညဴမိေနတာပါ။
က်မတုိ႔ကို ေထာက္ပ့ံသူေတြကလည္း ႏိုင္သေလာက္၊ စြမ္းသေလာက္ လႉေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ မေလာက္ငွဘူး ဆုိတဲ့ စကားတခြန္းေတာင္ ထပ္တိုး ေျပာရမလုိပါပဲ။
ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီခုခံအားက်ဆင္းမႈ ေရာဂါနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်မတုိ႔ တိုင္းျပည္မွာ ဘယ္ေလာက္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနသလဲ၊ အကူအညီ အကာအကြယ္ မဲ့ေနသူ ဘယ္ေလာက္ မ်ားသလဲ ဆိုတာ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ေပၚလြင္ ထင္ရွားမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ က်မတုိ႔ ကူညီႏိုင္တဲ့ အ၀န္းအ၀ုိင္းေလးမွာေတာင္ ဒီေလာက္ ခက္ခဲမႈ၊ က်ပ္တည္းမႈ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ တျပည္လံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ဆို ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ခက္ခဲေနသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္မ်ား လူေတြ ေသေနသလဲဆိုတာ ေတြးမိၿပီး က်မ စိတ္ဆင္းရဲႀကီးစြာ ျဖစ္ရပါတယ္။
တေန႔တေန႔ ဒီ ခုခံအားက်ဆင္းမႈ ေရာဂါ ကာကြယ္ကုသေရး ေဆး႐ံုေတြမွာ လူဘယ္ေလာက္ ေသေနလဲဆိုတာ က်မ မ်က္ျမင္ ကိုယ္ေတြ႔ပါ။ ဒီေဆး႐ံုတြကုိ က်မအျပစ္ မျမင္၊ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒီေဆး႐ံု ေဆးခန္းေတြမွာ ၀န္ထမ္း အင္အားကလည္း မလံုေလာက္၊ ေနာက္ ေဆးဆိုရင္လည္း ပဋိဇီဝေဆးေလာက္သာ ေပးႏုိင္ၿပီး တျခားေဆး၀ါးေတြက မရွိသေလာက္ ဆုိေတာ့ လူနာေတြက ေဆး႐ံုဆို တယ္ မသြားခ်င္ၾကလွပါဘူး။
လူေတြမွာ “အားကိုးမရဘူး” ဆိုတဲ့ အသိ ၀င္ေနတာက အေတာ္ေလး ခက္ပါတယ္။ မျဖစ္လြန္းမွ ေဆး႐ံုတင္ၾက၊ ေဆး႐ံုေရာက္ခ်ိန္မွာလည္း ေျခလြန္လက္လြန္ ျဖစ္ေနၾက၊ ေနာက္ ေဆးဖိုး၀ါးခကလည္း မတတ္ႏုိင္ ဆိုတာနဲ႔ လံုးခ်ာလည္၊ အသက္ ဆံုးရံႈးေနသူ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ တာ၀န္ရွိသူ ဘယ္သူလဲ ေမးရင္ေတာ့ ေရႊသမင္ဘယ္ကထြက္ ဆိုတာပါပဲ။ တကယ္ တာ၀န္ရွိသူ အစိုးရကမွ ဂရုမစိုက္ဘူးဆုိရင္ သူတုိ႔လက္ေအာက္မွာ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနသူေတြကေတာ့ ေျပာစရာ မရွိေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ သူတုိ႔မွာ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းတဲ့ စိတ္ေစတနာ ရွိတယ္ ဆိုဆုိ ဘာမွ လုပ္မရပါဘူး။
ဒါေတြဟာ အေရးေပၚေျဖရွင္းရမယ့္ ကိစၥေတြပါ။ က်မတုိ႔ လူမ်ဳိးေတြဟာ မျဖစ္ခင္ကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ ျဖစ္ၿပီးရင္ေတာ့ ျပာျပာသလဲ ျဖစ္တတ္္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တည့္တည့္ရင္ဆုိင္ရမယ့္ ဟာမ်ဳိးကို ေရွာင္ပါတယ္။
ဒီလုိ အကူအကယ္ မဲ့ေနတာကိုလည္း အစိုးရ တာ၀န္ရွိသူ၊ ေအာက္ေျခေဆး႐ံုအုပ္ အစရွိသျဖင့္ မတင္ျပရဲပါဘူး။ အျဖစ္မွန္ေျပာရင္ အလုပ္ျပဳတ္မယ္ ဆိုတာကို ေတြးၿပီး မေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
မၾကာေသးခင္က ပဲခူးမွာ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ကုိ ကေလးစစ္သားက ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္တာ ဟိုးေလးတေၾကာ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြ မရိပ္မိတာကေတာ့ ေသနတ္သံ မထြက္ဘဲ သြယ္၀ိုက္ေသာနည္းနဲ႔ ျဖစ္ေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ စစ္အစိုးရက လူေတြ ေသေၾကေနတာကို လ်စ္လ်ဴရႈေနတယ္ ဆုိတ့ဲ အခ်က္ပါပဲ။
ဒီအက်ဳိးဆက္ဟာ ေနာင္ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ အထိ ကုစားဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ ကာလေတြမွာလည္း တျခားႏုိင္ငံေရး အာဏာလုပြဲေတြပဲ လုပ္ေနဦးမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ လူေတြ ဒီထက္မက ေသၾကဦးမွာပါ။ ဒီေတာ့ တာ၀န္ရွိတဲ့ အစိုးရကေတာ့ ဘာတာ၀န္မွ မယူပါဘူး။ က်မတုိ႔ ႏုိင္သေလာက္ တာ၀န္ယူၾကရမွာပါ။
က်မ အင္တာဗ်ဴးတခုမွာ ေျပာခဲ့ဖူးတ့ဲ စကားက ေလာႀကီးၿပီး ေျပာလုိက္္မိတာပါ၊။“တရားမ၀င္ေငြလည္း ယူမယ္” ဆုိတာပါ။ အမွန္ က်မ ဆိုလိုရင္းက အစိုးရက အသိမွတ္ျပဳသည္ျဖစ္ေစ မျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္အဖဲြ႔စည္း ဘယ္နိုင္ငံက ေငြေၾကးမဆို က်မ လက္ခံၿပီး လူနာေတြအတြက္ ေဆာင္ရြက္သြားမယ္လုိ႔ ဆိုလိုခ်င္တာပါ။
က်မကို လာေတြ႔တ့ဲ နုိုင္ငံျခားသားေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ျပည္တြင္း ျပည္ပက ျမန္မာျပည္သားေတြလည္း ေျပာၾကပါတယ္။ က်မ လုပ္ရပ္အတြက္ အရမ္းကို ဂုဏ္ယူပါတယ္တဲ့။ က်မလည္း ဒီလုိ အေျပာခံရတာကို ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂုဏ္ယူေနၾက႐ံုနဲ႔ ၿပီးမတဲ့လား။ ဒီ အကာကြယ္မဲ့ လူသားေတြကိုေရာ ဘယ္လုိ ကူညီၾကမလဲ ဆုိတာေလး စဥ္းစားေပးၾကပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဂုဏ္ယူၾကတယ္၊ ဒီထက္မက ဂုဏ္ယူခ်င္တယ္ဆုိရင္ အထိေရာက္ဆုံး ၀ုိင္း၀န္းကူညီၾကတာဟာ အေကာင္းဆံုးပါလုိ႔ က်မ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
(၂၀၁၁ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ေန႔က ဧရာ၀တီတြင္ ေဖာ္ျပျပီး)
HIV/AIDS လူနာေတြကုိ ေစာင့္ေရွာက္တ့ဲ လုပ္ငန္းမွာ ဘာအခက္ခဲေတြ ရွိသလဲဆုိတ့ဲ ေမးခြန္းကို ထပ္ခါတလဲလဲ အေမးခံရ ပါတယ္။ က်မလည္း ေျဖစရာစကား မရွိသလိုေတာင္ ျဖစ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အကုန္လံုး လုိအပ္တယ္လုိ႔ ေျပာရင္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕ၾကေလမလား မသိဘူး။
“ဆယ့္ရွစ္အိမ္” လုိ႔ က်မတုိ႔ အလြယ္ေခၚၾကတ့ဲ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္ ေတာင္ပုိင္း အမွတ္ ၁၈ ရပ္ကြက္က ေဂဟာမွာ လူနာ တခ်ဳိ႕က က်မတုိ႔ကို ျပန္ကူညီေနၾကပါတယ္။
တခါေတာ့ သူတုိ႔က က်မကုိ ထူးဆန္းတ့ဲ ေမးခြန္းတခု ေမးပါတယ္။ “လူနာေတြကုိ မီဒီယာသမားေတြနဲ႔ ေတြ႔တ့ဲအခါ ပိုက္ဆံရိွတယ္၊ တည္းစရာေနရာ ရွိတယ္လုိ႔ မေျပာဖုိ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ထားသလား” တ့ဲ။ ဒီလုိ လုပ္စရာ မလုိပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေမးတာလဲ ဆုိေတာ့ “လာသမွ် လူနာေတြက ဘာမွမပါဘူး၊ ဘယ္မွမသြားတတ္ဘူး၊ ဘယ္မွာမွ ေနစရာမရွိဘူး၊ ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး၊ ဘာ စားစရာမွမပါဘူး ဆိုတာခ်ည္း ေျပာေျပာေနလုိ႔ပါ” တဲ့။ ဒါဟာ ရင္းႏွီးခင္မင္လာတ့ဲ သူတုိ႔က မြန္းက်ပ္စရာ အေျခအေနနဲ႔ ႀကဳံခ်ိန္မွာ ေနာက္ေျပာင္ေျပာတာျဖစ္လုိ႔ က်မ သက္ျပင္းခ်ရင္း ရယ္ေမာမိပါတယ္။
တကယ္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ အေျခအေနေတြက ရယ္ေမာစရာ နည္းပါးၿပီး ရင္ေမာစရာေတြပဲ မ်ားပါတယ္။ က်မက ပင္ကိုအားျဖင့္ေတာ့ အဆင္ေျပတာ၊ မေျပတာကို ေျပာေလ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါဇင္နဲ႔ခ်ီၿပီး မ်ားလွတဲ့ လူနာေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ရင္းမွ က်မလည္း ညည္းတတ္တဲ့ အက်င့္ ပါလာသလား မသိပါဘူး။ မညည္းမိေအာင္ ထိန္းသိမ္းေနရင္းကကို ညည္းညဴမိေနတာပါ။
က်မတုိ႔ကို ေထာက္ပ့ံသူေတြကလည္း ႏိုင္သေလာက္၊ စြမ္းသေလာက္ လႉေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ မေလာက္ငွဘူး ဆုိတဲ့ စကားတခြန္းေတာင္ ထပ္တိုး ေျပာရမလုိပါပဲ။
ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီခုခံအားက်ဆင္းမႈ ေရာဂါနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်မတုိ႔ တိုင္းျပည္မွာ ဘယ္ေလာက္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနသလဲ၊ အကူအညီ အကာအကြယ္ မဲ့ေနသူ ဘယ္ေလာက္ မ်ားသလဲ ဆိုတာ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ေပၚလြင္ ထင္ရွားမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ က်မတုိ႔ ကူညီႏိုင္တဲ့ အ၀န္းအ၀ုိင္းေလးမွာေတာင္ ဒီေလာက္ ခက္ခဲမႈ၊ က်ပ္တည္းမႈ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ တျပည္လံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ဆို ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ခက္ခဲေနသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္မ်ား လူေတြ ေသေနသလဲဆိုတာ ေတြးမိၿပီး က်မ စိတ္ဆင္းရဲႀကီးစြာ ျဖစ္ရပါတယ္။
တေန႔တေန႔ ဒီ ခုခံအားက်ဆင္းမႈ ေရာဂါ ကာကြယ္ကုသေရး ေဆး႐ံုေတြမွာ လူဘယ္ေလာက္ ေသေနလဲဆိုတာ က်မ မ်က္ျမင္ ကိုယ္ေတြ႔ပါ။ ဒီေဆး႐ံုတြကုိ က်မအျပစ္ မျမင္၊ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒီေဆး႐ံု ေဆးခန္းေတြမွာ ၀န္ထမ္း အင္အားကလည္း မလံုေလာက္၊ ေနာက္ ေဆးဆိုရင္လည္း ပဋိဇီဝေဆးေလာက္သာ ေပးႏုိင္ၿပီး တျခားေဆး၀ါးေတြက မရွိသေလာက္ ဆုိေတာ့ လူနာေတြက ေဆး႐ံုဆို တယ္ မသြားခ်င္ၾကလွပါဘူး။
လူေတြမွာ “အားကိုးမရဘူး” ဆိုတဲ့ အသိ ၀င္ေနတာက အေတာ္ေလး ခက္ပါတယ္။ မျဖစ္လြန္းမွ ေဆး႐ံုတင္ၾက၊ ေဆး႐ံုေရာက္ခ်ိန္မွာလည္း ေျခလြန္လက္လြန္ ျဖစ္ေနၾက၊ ေနာက္ ေဆးဖိုး၀ါးခကလည္း မတတ္ႏုိင္ ဆိုတာနဲ႔ လံုးခ်ာလည္၊ အသက္ ဆံုးရံႈးေနသူ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ တာ၀န္ရွိသူ ဘယ္သူလဲ ေမးရင္ေတာ့ ေရႊသမင္ဘယ္ကထြက္ ဆိုတာပါပဲ။ တကယ္ တာ၀န္ရွိသူ အစိုးရကမွ ဂရုမစိုက္ဘူးဆုိရင္ သူတုိ႔လက္ေအာက္မွာ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနသူေတြကေတာ့ ေျပာစရာ မရွိေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ သူတုိ႔မွာ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းတဲ့ စိတ္ေစတနာ ရွိတယ္ ဆိုဆုိ ဘာမွ လုပ္မရပါဘူး။
ဒါေတြဟာ အေရးေပၚေျဖရွင္းရမယ့္ ကိစၥေတြပါ။ က်မတုိ႔ လူမ်ဳိးေတြဟာ မျဖစ္ခင္ကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ ျဖစ္ၿပီးရင္ေတာ့ ျပာျပာသလဲ ျဖစ္တတ္္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တည့္တည့္ရင္ဆုိင္ရမယ့္ ဟာမ်ဳိးကို ေရွာင္ပါတယ္။
ဒီလုိ အကူအကယ္ မဲ့ေနတာကိုလည္း အစိုးရ တာ၀န္ရွိသူ၊ ေအာက္ေျခေဆး႐ံုအုပ္ အစရွိသျဖင့္ မတင္ျပရဲပါဘူး။ အျဖစ္မွန္ေျပာရင္ အလုပ္ျပဳတ္မယ္ ဆိုတာကို ေတြးၿပီး မေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
မၾကာေသးခင္က ပဲခူးမွာ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ကုိ ကေလးစစ္သားက ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္တာ ဟိုးေလးတေၾကာ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြ မရိပ္မိတာကေတာ့ ေသနတ္သံ မထြက္ဘဲ သြယ္၀ိုက္ေသာနည္းနဲ႔ ျဖစ္ေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ စစ္အစိုးရက လူေတြ ေသေၾကေနတာကို လ်စ္လ်ဴရႈေနတယ္ ဆုိတ့ဲ အခ်က္ပါပဲ။
ဒီအက်ဳိးဆက္ဟာ ေနာင္ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ အထိ ကုစားဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ ကာလေတြမွာလည္း တျခားႏုိင္ငံေရး အာဏာလုပြဲေတြပဲ လုပ္ေနဦးမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ လူေတြ ဒီထက္မက ေသၾကဦးမွာပါ။ ဒီေတာ့ တာ၀န္ရွိတဲ့ အစိုးရကေတာ့ ဘာတာ၀န္မွ မယူပါဘူး။ က်မတုိ႔ ႏုိင္သေလာက္ တာ၀န္ယူၾကရမွာပါ။
က်မ အင္တာဗ်ဴးတခုမွာ ေျပာခဲ့ဖူးတ့ဲ စကားက ေလာႀကီးၿပီး ေျပာလုိက္္မိတာပါ၊။“တရားမ၀င္ေငြလည္း ယူမယ္” ဆုိတာပါ။ အမွန္ က်မ ဆိုလိုရင္းက အစိုးရက အသိမွတ္ျပဳသည္ျဖစ္ေစ မျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္အဖဲြ႔စည္း ဘယ္နိုင္ငံက ေငြေၾကးမဆို က်မ လက္ခံၿပီး လူနာေတြအတြက္ ေဆာင္ရြက္သြားမယ္လုိ႔ ဆိုလိုခ်င္တာပါ။
က်မကို လာေတြ႔တ့ဲ နုိုင္ငံျခားသားေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ျပည္တြင္း ျပည္ပက ျမန္မာျပည္သားေတြလည္း ေျပာၾကပါတယ္။ က်မ လုပ္ရပ္အတြက္ အရမ္းကို ဂုဏ္ယူပါတယ္တဲ့။ က်မလည္း ဒီလုိ အေျပာခံရတာကို ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂုဏ္ယူေနၾက႐ံုနဲ႔ ၿပီးမတဲ့လား။ ဒီ အကာကြယ္မဲ့ လူသားေတြကိုေရာ ဘယ္လုိ ကူညီၾကမလဲ ဆုိတာေလး စဥ္းစားေပးၾကပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဂုဏ္ယူၾကတယ္၊ ဒီထက္မက ဂုဏ္ယူခ်င္တယ္ဆုိရင္ အထိေရာက္ဆုံး ၀ုိင္း၀န္းကူညီၾကတာဟာ အေကာင္းဆံုးပါလုိ႔ က်မ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
(၂၀၁၁ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ေန႔က ဧရာ၀တီတြင္ ေဖာ္ျပျပီး)
Tuesday, January 11, 2011
Senator visited the shelter
1 comments
Labels:
General news
မျဖဴျဖဴသင္း တာဝန္ယူထားတဲ့ HIV/AIDS ေဂဟာကို အေမရိကန္ ဆီးနိတ္အဖြဲ႔ဝင္ေတြ လာေရာက္ၾကည့္႐ႈ
http://www.naytthit.net/?p=6388
ယေန႔ နံနက္ ၈ နာရီခြဲခန္႔က ေတာင္ဒဂံု ၁၈ ရပ္ကြက္ရွိ မျဖဴျဖဴသင္း တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ HIV/AIDS ေဝဒ နာရွင္မ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေရးေဂဟာသို႔ အေမရိကန္ အထက္လႊတ္ေတာ္ ဘ႑ာေရးအဖြဲ႔မွ Mr. Paul Gorve ႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အေမရိကန္ သံ႐ံုး ယာယီတာ၀န္ခံ Mr Dinger သံ႐ံုးအတြင္း၀န္ Mrs.Jeniffer တို႔ လာေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အဆိုပါ ေတြ႔ဆံုပြဲတြင္ HIV/AIDS Prevention and Care တာ၀န္ခံ မျဖဴျဖဴသင္းႏွင့္ ကိုရာဇာတို႔မွ ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ႔မွ လက္ခံေတြ႔ဆံုကာ အဖြဲ႔က လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ လက္ရွိအေျခအေနမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြကို ေဆြးေႏြး ခဲ့ၿပီး Senate အဖြဲ႔၀င္ Mr Paul Gorve ႏွင့္ အဖြဲ႔မွ သိလိုသည္မ်ားကို ေမးျမန္းခဲပါတယ္။
မနက္ ၈ နာရီခြဲမွ ၉ နာရီခြဲအထိ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး လူနာေတြကို လိုက္လံၾကည့္႐ႈ အားေပးစကားေတြ ေျပာျပခဲ့ပါ တယ္။ Mr.Paul Grove မွ ယခုေဆြးေႏြးပြဲမွရရွိတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို ျပန္ ေရာက္ရင္ ေကာ္မတီိသို႔ အစီရင္ခံ တင္ျပသြားေပးမွာျဖစ္ၿပီး ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုတာကို ေကာ္မတီ က ဆံုးျဖတ္ပါမယ္လို႔ ေျပာဆိုသြားခဲ့ၿပီး၊ မနက္ ၉ ခြဲခန္႔မွာ အဆိုပါေဂဟာမွ ျပန္လည္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။
ဒီမိုေဝယံမွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။
Tags: aids, hiv, NLD, phuy phuy thin, ျဖဴျဖဴသင္း
2 Responses to “မျဖဴျဖဴသင္း တာဝန္ယူထားတဲ့ HIV/AIDS ေဂဟာကို အေမရိကန္ ဆီးနိတ္အဖြဲ႔ဝင္ေတြ လာေရာက္ၾကည့္႐ႈ”
1.
khin lin January 12, 2011
Congratulation ma Phyu Phyu Thin & team! You are doing amazing job.
Reply
2.
julie January 12, 2011
so admirable lady , May God Bless you
Reply
http://www.naytthit.net/?p=6388
ယေန႔ နံနက္ ၈ နာရီခြဲခန္႔က ေတာင္ဒဂံု ၁၈ ရပ္ကြက္ရွိ မျဖဴျဖဴသင္း တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ HIV/AIDS ေဝဒ နာရွင္မ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေရးေဂဟာသို႔ အေမရိကန္ အထက္လႊတ္ေတာ္ ဘ႑ာေရးအဖြဲ႔မွ Mr. Paul Gorve ႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အေမရိကန္ သံ႐ံုး ယာယီတာ၀န္ခံ Mr Dinger သံ႐ံုးအတြင္း၀န္ Mrs.Jeniffer တို႔ လာေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အဆိုပါ ေတြ႔ဆံုပြဲတြင္ HIV/AIDS Prevention and Care တာ၀န္ခံ မျဖဴျဖဴသင္းႏွင့္ ကိုရာဇာတို႔မွ ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ႔မွ လက္ခံေတြ႔ဆံုကာ အဖြဲ႔က လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ လက္ရွိအေျခအေနမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြကို ေဆြးေႏြး ခဲ့ၿပီး Senate အဖြဲ႔၀င္ Mr Paul Gorve ႏွင့္ အဖြဲ႔မွ သိလိုသည္မ်ားကို ေမးျမန္းခဲပါတယ္။
မနက္ ၈ နာရီခြဲမွ ၉ နာရီခြဲအထိ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး လူနာေတြကို လိုက္လံၾကည့္႐ႈ အားေပးစကားေတြ ေျပာျပခဲ့ပါ တယ္။ Mr.Paul Grove မွ ယခုေဆြးေႏြးပြဲမွရရွိတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို ျပန္ ေရာက္ရင္ ေကာ္မတီိသို႔ အစီရင္ခံ တင္ျပသြားေပးမွာျဖစ္ၿပီး ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုတာကို ေကာ္မတီ က ဆံုးျဖတ္ပါမယ္လို႔ ေျပာဆိုသြားခဲ့ၿပီး၊ မနက္ ၉ ခြဲခန္႔မွာ အဆိုပါေဂဟာမွ ျပန္လည္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။
ဒီမိုေဝယံမွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။
Tags: aids, hiv, NLD, phuy phuy thin, ျဖဴျဖဴသင္း
2 Responses to “မျဖဴျဖဴသင္း တာဝန္ယူထားတဲ့ HIV/AIDS ေဂဟာကို အေမရိကန္ ဆီးနိတ္အဖြဲ႔ဝင္ေတြ လာေရာက္ၾကည့္႐ႈ”
1.
khin lin January 12, 2011
Congratulation ma Phyu Phyu Thin & team! You are doing amazing job.
Reply
2.
julie January 12, 2011
so admirable lady , May God Bless you
Reply
Subscribe to:
Posts (Atom)