(အင္တာဗ်ဴးကေတာ့ ၂လေလာက္ ၾကာသြားျပီ။ ဖတ္သင့္လုိ႔ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။)
မင္းကိုႏိုင္ႏွင့္ စကားေျပာျခင္း
ဧရာ၀တီ ေမ ၂၄၊ ၂၀၀၇
ေမး။ ။ အိုးပင္းဟတ္ ကန္ပိန္းေၾကာင့္ ရန္ကုန္မွာ လူေတြ မေက်နပ္ တာေတြကို ေဖာ္ထုတ္တင္ျပရဲလာၾကတယ္လို႔ သံုးသပ္ေနၾကတယ္။ အိုးပင္းဟတ္ကန္ပိန္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအေနအထားက ဘယ္လိုရွိသလဲဗ်။
ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တို႔ ရည္ရြယ္ကတည္းကိုက ျပည္သူေတြမွာရွိတဲ့ နဂိုမူလအခြင့္အေရးျဖစ္တဲ့ လြပ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ေရးသားခြင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ သေဘာထားေတြကို တင္ျပခြင့္ဆိုတဲ့အတိုင္းကို က်ေနာ္တို႔ကေျပာတာ၊ အဲဒီဥစၥာေတြကို သံုးၾကပါဆိုၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ႏိႈးေဆာ္တာ၊ အဲဒီေတာ့ ရင္ဖြင့္လႊာေတြလုပ္လာတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္၊ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ ႏိုးၾကားမႈေတြျဖစ္လာတယ္။
အဲဒီကေန တဆင့္ၿပီးေတာ့ သေဘာထားဆႏၵေတြ စာေရးၿပီးေတာ့ တင္ျပတာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ပံုစံမ်ဳိးစံုနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေဖာ္ထုတ္တာေတြ ရွိလာတယ္။ ဒီလုိပဲ တခ်ဳိ႕ဆိုလို႔ရွိရင္ မိမိအိမ္မွာ မိမိ ၿခံတံခါးမွာ ကပ္ထားတာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိတယ္။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ္တို႔မ်ဳိးစံု ေတြ႔ေနရတယ္။ ေနာက္ဆံုးအေနအထားကို ေျပာရမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ တျပည္ လံုးက နယ္အႏွ႔ံ ေတာအႏွ႔ံ ေတာင္အႏွ႔ံကရလာတဲ့ စာေတြအေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူလူထုရဲ႕ သေဘာထားဆႏၵ အစစ္အမွန္ဟာ ဘာလဲဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ ပံုေဖာ္လို႔ရေနၿပီျဖစ္တယ္။
က်ေနာ္တို႔က စနစ္တက် အမ်ဳိးအစားေတြ ခြဲထုတ္တယ္။ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရး … သူ႔က႑ အလိုက္နဲ႔သူ က်ေနာ္တို႔ခြဲၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ သုေတသနစာတမ္းတေစာင္ကို က်ေနာ္တို႔ ျပဳစုႏိုင္ေနၿပီ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ ရလာတဲ့အေျခခံကို က်ေနာ္တို႔ တကမၻာလံုးသိေအာင္ တင္ျပမယ္။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕အေျခအေန၊ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ သေဘာထားဆႏၵ အစစ္အမွန္ ဘာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ တင္ျပဖို႔ အတြက္ အေျခခံေကာင္းတခု ရသြားၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ေမး။ ။ ဆိုေတာ့ အဲလိုမ်ဳိး လူေတြဖြင့္ဟေဖာ္ထုတ္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ စစ္အစိုးရက ဆူပူအံုႂကြမယ္ စိုးရိမ္ၿပီး ခင္ဗ်ား တို႔ကို ဖမ္းခဲ့တယ္၊ ေနာက္ၿပီး ျပန္လႊတ္တယ္။ ဒီလိုမ်ဳိးပဲ က်န္တဲ့ ဆႏၵျပတဲ့လူေတြကိုလည္း ဖမ္းလိုက္ လႊတ္လိုက္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးေတြ ရွိေနတယ္ေလ။ ဒါ့အျပင္ကို ဥပေဒမဲ့ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ကိုင္တြယ္ျပဳမူတာေတြ လည္းၾကားရတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ လံုထိန္းတပ္ေတြကို ျပင္ဆင္တာေတြလည္း ၾကားရတယ္။ ဆိုေတာ့ကာ ႏိုင္ငံေရးအေငြ႔အသက္က ေသြးထြက္သံယိုမႈကို ဦးတည္ေနတယ္လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔အေနနဲ႔ ခံစားရလားဗ်။
ေျဖ။ ။ အေျခအေနက ဒီကေန႔ စစ္အစိုးရေရာ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီသမားေတြေရာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လံုး အေပၚမွာ မူတည္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔တေတြဟာ ခံစားခ်က္ကို ဦးစားေပးၿပီးေတာ့ လက္လြတ္စပယ္ လုပ္မိ တာမ်ဳိးမျဖစ္ဖို႔ကေတာ့ ပထမပါ။ က်ေနာ္ဆိုလိုတာက က်ေနာ္တို႔သေဘာထားေတြ ေဖာ္ထုတ္တဲ့ေနရာမွာ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္တာမ်ဳိး၊ အၾကမ္းဖက္ ဆန္တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးမျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ထိန္းတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဘက္က တင္ျပတဲ့ ႐ိုး႐ိုးသားသား သေဘာထားဆႏၵ အစစ္အမွန္ေတြကို နားေထာင္ႏိုင္တဲ့ နားေတြ လည္း လိုတယ္။
က်ေနာ္တို႔ တင္ျပသမွ် ျပည္သူေတြ ေျပာဆိုသမွ်အေပၚမွာ သံသယအျမင္နဲ႔ မခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ သေဘာကေတာ့ အာဏာကိုလာၿပီးေတာ့ ထိပါးေတာ့မလားဟဲ့ဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်မႈ အေျခခံနဲ႔ တုန္႔ျပန္ မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေသြးထြက္သံယို တင္မကဘူး၊ ေတာ္ေတာ္ကို ေၾကကြဲစရာေတြ ျဖစ္လာမယ့္အေျခအေနမ်ဳိးေတြ ေရာက္သြားမွာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ အဓိက အခ်က္ဟာ က်ေနာ္တို႔ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ တကယ္တမ္း ကိုယ့္ဆႏၵကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေဖာ္ထုတ္ပါ။ အဲဒီေဖာ္ထုတ္မႈဟာ အၾကမ္းမဖက္ဘဲ ျဖစ္ရပါမယ္။ စည္းကမ္းေသ၀ပ္စြာနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ ၾကရမယ္။ ရဲရဲရင့္ရင့္ ေဖာ္ထုတ္ရမယ္။
တဘက္က အာဏာပိုင္ေတြကလည္း ဒါေတြကို အျပဳသေဘာနဲ႔ နားလည္ ႏိုင္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ဘယ္လိုေတြျပဳျပင္ႏိုင္သလဲဆိုတဲ့ နည္းလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ရမွာျဖစ္တယ္။
အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ လူေတြက သေဘာထားေတြေဖာ္ၿပီး ဆႏၵေတြထုတ္ၾကၿပီ ဆိုတာနဲ႔ကိုတင္ အာဏာဆိုတဲ့ အခ်က္ တခုတည္း ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဒီကုလားထိုင္ကို လႈပ္မလား၊ ဒီပုလႅင္ကိုထိပါးေလမလားဆိုတဲ့ အေတြးမ်ဳိးနဲ႔ တုန္႔ျပန္မယ္ဆိုရင္ ေတာ့ အနာဂတ္လည္း မေကာင္းဘူး၊ သမိုင္းေၾကာင္းလည္း မလွဘူးျဖစ္သြားေတာ့မယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဒါကို စိုးရိမ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ထပ္ခါတလဲလဲ သတိေပးေနရျခင္းျဖစ္တယ္။
ေမး။ ။ ဆိုေတာ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးလမ္းက အခုထက္ထိ တံခါးပြင့္ေနတုန္းပဲလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔အေနနဲ႔ ျမင္လား။
ေျဖ။ ။ ဒီလိုဗ် … သူက တံခါးတခ်ပ္တည္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ဘက္က တခ်ပ္ျဖစ္မယ္၊ လက္ရွိအစိုးရဘက္က တခ်ပ္ရွိမယ္။ က်ေနာ္တို႔ဘက္က တံခါးကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ဖြင့္ထားဆဲပဲ။ က်ေနာ္တို႔က ရွိေနတဲ့ ဖိႏွိပ္ခံရမႈ၊ မတရားမႈ ေတြကို တြန္းလွန္ရင္း တဘက္ကလည္း ျပႆနာတိုင္းကို ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆိုတဲ့ စိတ္ႏွလံုးအခံနဲ႔ပဲ ေျဖရွင္းဆဲပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ဘက္ကတံခါးကို ဖြင့္ထားတာ။ တဘက္ကတံခါးပဲ က်န္ေနတာပါ။
အဲဒါကိုလည္း က်ေနာ္တို႔က မွန္ကန္တဲ့ ေျဖရွင္းမႈပံုစံျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္အမ်ဳိးသားခ်င္းပဲဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပါ့၊ ဒီဟာေတြကို ေခ်မႈန္းပစ္မယ္ဆိုတဲ့အစား ဒါ ကိုယ့္ရဲ႕အင္အားေတြပဲ၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရးမွာ ေပါင္းရမယ္၊ လက္တြဲရမယ့္ အင္အားေတြပါဆိုတဲ့ အသိမ်ဳိးကို ေပးႏိုင္ဖို႔အတြက္ အဲဒီတံခါးကို ဆက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေခါက္ေနရမွာ ျဖစ္တယ္။
ေမး။ ။ လက္ရွိ အေနအထားအရဆိုရင္ စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ သူ႔ဟာသူ အမ်ဳိးသားညီလာခံလုပ္ၿပီးေတာ့ လမ္းျပေျမပံု အဆင့္ဆင့္နဲ႔ ဇြတ္သြားမယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားဗ်ာ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အင္န္အယ္လ္ဒီ မပါဘဲနဲ႔ ဆက္သြားမယ္ဆိုလည္း တခ်ဳိ႕ေတြက လိုက္သြားမယ့္အေနအထားမ်ဳိးေတြ ေတြ႔ေနရတယ္ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔အေနနဲ႔ေရာ ဘယ္လိုမ်ဳိး ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းဖို႔ျပင္ဆင္ထားသလဲခင္ဗ်။
ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တို႔က ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ေျဖရွင္းတဲ့ေနရာမွာ ဒီလိုပုဂၢိဳလ္အစြဲ၊ အဖြဲ႔အစည္းအစြဲ ဆိုၿပီးေတာ့ စဥ္းစားတဲ့ ပံုစံမ်ဳိး က်ေနာ္တို႔ မခ်ဥ္းကပ္ဘူးခင္ဗ်။ တခုေတာ့ရွိတာေပါ့၊ ေရြးေကာက္ပြဲတခုရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ေသးသိမ္ေအာင္ အင္အား သံုးၿပီးေတာ့ ဖန္တီးၿပီးေတာ့မွ အင္အားရွိတဲ့လူက တဖက္သတ္ ေျဖရွင္းတာမ်ဳိးကို ေတာ့ က်ေနာ္တို႔လက္ခံလို႔မရဘူး။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို သြားမယ္လို႔ေျပာထားတယ္။
အဲဒီေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲတခုကို အသိအမွတ္ျပဳၿပီးေတာ့ ေျဖရွင္းတဲ့ပံုစံကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ေတာင္းဆိုရလိမ့္မယ္။ အဲဒီဲလိုမွ မလုပ္ဘူးဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာေတြကို ျပည္သူေတြက ဘယ္လိုယံုၾကည္ၾကမလဲ။ ဘယ္လိုမွ အာမခံခ်က္မရွိဘူးဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနတယ္။ ဒါ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ပါ။
က်ေနာ္တို႔ဘက္ကေတာ့ အၾကမ္းမဖက္ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းနဲ႔ လူထုတရပ္လံုး ပါ၀င္တဲ့နည္းကိုပဲ ေရြးတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ေဖာ္ျပၿပီးပါၿပီ။ တိုင္းျပည္တခုရဲ႕ အနာဂတ္ကို့ အစိုးရကခ်ည္း ေရြးလို႔ေတာ့မရဘူးေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ႏိုင္ငံသားအားလံုးရဲ႕ သေဘာတူညီမႈ ေျဖရွင္းမႈက အေရးအႀကီးဆံုးပါပဲ။
ေမး။ ။ ဟုတ္ၿပီ၊ ခင္ဗ်ား ခုနကေျပာသလိုမ်ဳိး ႏိုင္ငံေရးမွာ လူထုပါ၀င္ပတ္သက္ခြင့္ဆိုတဲ့ ဥစၥာေပါ့ဗ်ာ။ ေျပာၾကေၾကးဆိုလို႔ ရွိရင္ ဒီစစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ ဘယ္ေလာက္ထိ လူထုပါ၀င္ပတ္သက္ခြင့္ရွိလို႔လဲ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ လူထုကေနၿပီးေတာ့ သူတို႔လိုလားတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို တည္ေထာင္တဲ့ေနရာမွာ လူထုပါ၀င္ပတ္သက္လာေအာင္လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ အဖြဲ႔ကေရာ ဘယ္ေလာက္လုပ္ေပးႏိုင္သလဲ။
ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြရွိပါတယ္္၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ကန္ပိန္းေတြေပါ့။ ဆစ္ကေနခ်ာ ကန္ပိန္း ကစၿပီးေတာ့ အျဖဴေရာင္ ကန္ပိန္း၊ ၿပီးေတာ့ အိုးပင္းဟတ္လက္တာကန္ပိန္း၊ အခု အျဖဴေရာင္ တနဂၤေႏြ ကန္ပိန္း အသီးသီးကိုၾကည့္ လိုက္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ျပည္သူလူထုပါ၀င္လာႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းကို က်ေနာ္တို႔က ေရြးတယ္။
ျပည္သူလူထုက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာႀကီး အပစ္ခံ၊ အခ်ဳိးခံထားရတဲ့ အခါက်ေတာ့ ေခါက္႐ိုးက်ဳိးေနတဲ့ သေဘာကေတာ့ရွိတယ္။ ဒါ က်ေနာ္တို႔ ျပန္မထြက္လာခင္အထိ။ က်ေနာ္တို႔ ထြက္လာၾကၿပီးေတာ့ အတူတကြ ရပ္တည္ၾကၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔စၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကၿပီဆိုတဲ့အခါမွာ ျပည္သူဟာ ဘယ္လမ္းနဲ႔ ဘယ္ပံုနဲ႔စၿပီးေတာ့ လိုက္ႏိုင္မလဲဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ စနစ္တက် ေရြးခ်ယ္တယ္။
အဲဒီအခါက်ေတာ့ ေခါက္႐ိုးက်ဳိးထားၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ဒီ ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ထားတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕အေျခအေနကို က်ေနာ္တို႔က ျပန္ၿပီးေတာ့ အင္အားသြင္းရတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ထထိုင္လာႏိုင္ေအာင္၊ ထိုင္ရာကေန မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္ေအာင္၊ ၿပီးရင္ ျဖည္းျဖည္းတြဲၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ေပါ့။
အဲဒီလိုေရြးၾကတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ က်ေနာ္တို႔ အၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္းကိုပဲ က်ေနာ္တို႔ သံုးရေသးတယ္။ ဆိုေတာ့ ဒီႏွစ္ခုၾကားထဲမွာ က်ေနာ္တို႔လႈပ္ရွားရတာ အင္မတန္ခက္ခဲပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တဘက္က အဆင့္ဆင့္ေသာ အာဏာပိုင္ေတြက စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလို အေပၚတမ်ဳိး ေအာက္ တမ်ဳိးေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ႀကံဳရတယ္။ ဟိုတနယ္မွာ တနည္း၊ ဒီဘက္နယ္မွာ တဖံုဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ႀကံဳရတယ္။ ဆိုတဲအခါ က်ေတာ့ ျပည္သူလူထုလိုက္ပါလာႏိုင္တဲ့နည္းကို က်ေနာ္တို႔ေရြးတဲ့ေနရာမွာ က်ေနာ္တို႔ဟာ ကိုယ္ကိုယ္ႏႈိက္ကေတာ့ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ေပးဆပ္ႏိုင္မႈအားလံုး ရယ္ဒီျဖစ္ရင္ ျဖစ္မွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူ႔ဘက္က လိုက္ႏိုင္မႈဆိုတာေရာ ရွိေသးတာကိုး။
အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔က က်ေနာ္တို႔ေရွ႕တလွမ္းေလး ဦးေဆာင္လိုက္၊ ျပည္သူလူထုလိုက္ႏိုင္တဲ့အခါက်ရင္ ေနာက္ တလွမ္းကိုတက္လိုက္၊ ဒီနည္းကိုပဲ သြားရမွာ။ ေနာက္လာမယ့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ကန္ပိန္းေတြမွာလည္း ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့ က်ယ္ျပန္႔ရမယ္၊ ထိေရာက္မႈရွိရမယ္၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ တကယ့္သေဘာထားအစစ္အမွန္ကို ထင္ဟပ္ႏိုင္တာမ်ဳိးကို နည္းမ်ဳိး စံုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔သံုးမယ္။ တကယ့္ အေရးႀကီးတဲ့ သမိုင္းအခ်ဳိးအေကြ႔မွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ပူးေပါင္းမႈဟာ အင္မတန္ လိုအပ္တာမို႔ လိုအပ္သလို ထုတ္ၿပီးေတာ့ သံုးႏိုင္တဲ့အေနအထားေရာက္တဲ့ အထိ က်ေနာ္တို႔ စနစ္တက် အလုပ္လုပ္ သြားမွာျဖစ္တယ္။
ေမး။ ။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ေဒသတြင္းႏိုင္ငံ အစိုးရေတြေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေရးကို မေထာက္ခံဘဲနဲ႔ စစ္အစိုးရနဲ႔ေပါင္းၿပီး စီးပြားျဖစ္ဖို႔့ အဓိကဆိုတဲ့ ေပၚလစီေပၚမွာေရာ ဘယ္လိုျမင္လဲဗ်။
ေျဖ။ ။ ဘယ္ႏိုင္ငံပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ဂုဏ္သိကၡာဆိုတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ ေနာက္တခုက ကိုယ္က်ဳိး စီးပြားဆိုတာ အၿမဲတမ္းရွိၾကပါတယ္။ ဆိုေတာ့ လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားေပၚေတာ့ အေျခခံၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂုဏ္သိကၡာမဲ့၊ က်င့္၀တ္မဲ့တဲ့ အက်ဳိးစီးပြားသက္သက္ေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဂုဏ္သိကၡာလည္း ရွိတယ္၊ အက်ဳိးစီးပြားလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ပါမယ္ဆိုတဲ့ ႏွစ္ဘက္လႊျဖစ္တဲ့ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ဳိးကို စဥ္းစားဖို႔သင့္ပါတယ္။
အစိုးရေတြဟာ ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ အစိုးရမဟုတ္ရင္ေတာ့ ဆိုးတာေပါ့ဗ်။ သူတို႔နည္း သူတို႔ဟန္နဲ႔ အင္အားေတြနဲ႔ အာဏာယူထားၾကတဲ့ အစိုးရ အစိုးရခ်င္း ဆက္ဆံေရးဆိုတာ တကယ္ေတာ့ က်ဥ္းေျမာင္း လြန္းပါတယ္ဗ်။ တကယ့္တကယ္က ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးသာလွ်င္ ေရရွည္ အက်ဳိးစီးပြားျဖစ္မယ္လို႔ က်ေနာ္ ယံုၾကည္တယ္။ အဲဒီေတာ့ က်င့္၀တ္ဂုဏ္သိကၡာအရေကာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ဳိး၊ ႏိုင္ငံတခုစီရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြား ေတြေရာရွိတဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ဳိးကို က်ေနာ္တို႔က ႀကိဳဆိုပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။
က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းၾကတဲ့ေနရာမွာ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ တကယ္ျပႆနာေတြ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွာ ဗီတိုအာဏာနဲ႔ ပယ္ခ်ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးေတြကေတာင္ ၀န္ခံထားရတယ္။ ေကာင္းၿပီ၊ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ျပႆနာကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲဆိုတဲ့ေနရာမွာ အျငင္းပြားမႈေတြကိုဖယ္ၿပီးေတာ့ အားလံုးကို ဘံုလုပ္လို႔ရတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္တခုကို ရွာလို႔ရပါတယ္။အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ လတ္တေလာ စိတ္ႀကိဳက္ျခယ္လွယ္ေနတဲ့ အင္အားရွိတဲ့လူက စိတ္ႀကိဳက္ လုပ္စတမ္းဆိုတဲ့ ရလဒ္မ်ဳိးကို လက္မခံဘူး။ အမ်ားရဲ႕ သေဘာတူညီမႈကို ယူပါဆိုတဲ့ အခ်က္မ်ဳိးဟာ ဘံုသေဘာတူညီခ်က္၊ ဘံုလုပ္ငန္းစဥ္အေနနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ လုပ္လို႔ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ တကယ္တမ္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ေစတနာရွိတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားမ်က္ႏွာကိုလည္း ၾကည့္ပါ။
အစိုးရ အစိုးရခ်င္း ေျပလည္ေရးဆိုတာက ယာယီပဲ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ သမိုင္းမွာ အားနည္းပါတယ္။ အဲဒီလို အားနည္းမႈေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ႀကိဳၿပီးေတာ့ ေျပာထားခ်င္တယ္။ ။
No comments:
Post a Comment