ေရႊဘုန္းလူ ရဲ႔
ကဗ်ာရွည္
၁။ ေရႊဘုန္းလူရဲ႔ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ ကဗ်ာရွည္ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ တင္ထားၾကတယ္။ စာလုံးအက်အေပါက္ေတြ ေတြ႔ရတယ္။ တ၊ တစ္၊ တုိ႔၊ ဒုိ႔ ဆုိတ့ဲ အသုံးအႏွဳန္းကေတာ့ ကုိယ့္မူနဲ႔ကုိယ္ ျပင္ၾကတာျဖစ္မယ္၊ တျခားအေျပာင္းအလဲေတြကေတာ့ ျပန္မစစ္မိတာျဖစ္မွာပါ။ ဥပမာ ေသြးမုိး နဲ႔ မုိးေသြး။
၂။ မုိးမခအယ္ဒီတာတစ္ေယာက္ဆီက ပီဒီအက္ဖ္ဖုိင္ နဲ႔ ကဗ်ာစာအုပ္ တစ္အုပ္ အီးေမးလ္နဲ႔ေရာက္လာတယ္။ အေရးေတာ္ပုံမွထြက္လာေသာ ၀ိဥာဥ္မ်ား၏ပုံရိပ္မ်ား တ့ဲ။ အဲဒီကဗ်ာရွည္အပါအ၀င္ ကဗ်ာ ၇ ပုဒ္ေလာက္ ပါတယ္။ ၁၉၉၀ နဲ႔ ၁၉၉၄ အၾကား ထုတ္တ့ဲစာအုပ္ေလးလုိ႔ ယူဆရတယ္။ ရက္စဲြမေတြ႔ရပါ။ ေရႊဘုန္းလူ ထိန္းသိမ္းခံေနရဆဲ။ မင္းကုိႏုိင္ ထိန္းသိမ္းခံေနရဆဲ ဆုိတ့ဲ စကားလုံးေတြေတာ့ ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေလးကုိ မုိးမခမွာ မၾကာခင္ တင္မယ္လုိ႔ ယူဆရတယ္။
၃။ တာရာမင္းေ၀ ေခၚ ေရႊဘုန္းလူရဲ႔ ငယ္လက္ရာ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ကဗ်ာကုိ အဲဒီစာအုပ္ေလးနဲ႔ ျပန္တုိက္ၾကည့္ၿပီး တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ထပ္ၿပီး စစ္ေဆးတယ္ဆုိေပမယ့္လည္း အက်အေပါက္ေတြ ရိွဦးမွာပါ။ ေနာက္ေန႔ ထပ္စစ္ၿပီး ထပ္ေတြ႔ရင္ ထပ္ျပင္တာေပါ့။ ဘာခက္တာမွတ္လုိ႔။ စကားေျပမွာ သတ္ပုံမွား အက်အေပါက္မ်ားတာထက္ ကဗ်ာမွာ မွားတာ ပုိၿပီး အက်ည္းတန္တယ္လုိ႔ ဆုိၾကတယ္။ ႏုိ႔ေပမယ့္ ဘေလာ့ဂါဆုိတာ အကူအညီေတာင္းစရာ ကြန္ျပဴတာစာေရး မရိွ၊ လက္ေထာက္၀န္ထမ္းမရိွ၊ စာျပင္ဆရာမရိွ၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ အယ္ဒီတာမရိွ။ သတ္ပုံက်မ္းစာအုပ္လည္း ရိွခ်င္မွရိွမယ္။ အခ်ိန္လည္း အလုံအေလာက္ ရိွခ်င္မွရိွမယ္။
၄။ ေလရွည္မိတာ ခြင့္လြတ္ပါ။ ကဲ - -ေအာက္က Read more ကုိ သြားႏွိပ္ၿပီး ကဗ်ာ ဖတ္လုိက္ ရြတ္လုိက္ၾကပါဦး။ ကဗ်ာဆရာကုိပုည၊ သီခ်င္းေတြေရးတ့ဲ ေမာင္သူရတုိ႔ကေတာ့ အသံထြက္ၿပီး ဖတ္ၾကရြတ္ၾကမယ္ထင္တယ္။ ဒီကဗ်ာနဲ႔ သူတုိ႔အသံနဲ႔ လုိက္မွလုိက္ဗ်ာ။
ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္
(၁)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ေမာ္ကြန္းထိန္းသိမ္းေရးအခန္းထဲမွာ
ဟစ္တလာ့ရုပ္ထုကို
လူတစ္စုထုဆစ္ေနၾကတယ္။
သူတို႕ဟာ ...
ရုပ္တုေရွ႕မွာ က်ိန္စာေတြရြတ္ဖတ္
မ်က္ရည္စက္ေတြကို မီးရိႈ႕ပူေဇာ္
ဆိုင္ရာႏုိက္ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ေတြ သြန္းၾကဲပက္ခ်
ဟစ္တလာ့ပါးစပ္ထဲက
က်ည္ဆန္တစ္ေတာင့္ အန္ထြက္က်လာတယ္။
သူတို႕ဟာ ...
ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ အဲဒီက်ည္ဆံနဲ႕
“ေက်ာင္းဖြင့္ျပီ” ဆိုတဲ့ စာကိုေရး
ေသြးစြန္းလက္ေတြနဲ႕ ပ်ဴငွာစြာ
ဖိတ္ေခၚၾကပါျပီ။
(၂)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ အခန္းလြတ္တစ္ခုဟာ
တျဖည္းျဖည္း ႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ ျပန္ငယ္ရြယ္သြားတယ္၊
အရင္က မျမင္ရတဲ့ ဟုိတုန္းက အရိပ္ေတြ
နံရံေတြ၊ ခံုတန္းလ်ားေတြဆီက လြန္႕လူးထ
အဲဒါ ... “ေအာင္ဆန္း” တုိ႕၊ “ေက်ာ္ျငိမ္း” တို႕၊ “သိန္းေဖ” တို႕၊ “ညိဳျမ” တို႕ရဲ႕
၀ိညာဥ္ေတြပဲ ...
ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးကို သူတို႕ျမတ္ႏုိး
ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ သူတုိ႕ရုန္းကန္
အာဏာရွင္ကို ဖီဆန္ခဲ့ၾကတယ္။
ခု ... သူတို႕ရဲ႕ ၀ိညာဥ္ရိပ္ေတြဟာ
“ကမၻာမေၾကဘူး ... ... ...
ငါတို႕ေသြးနဲ႕ ေရးထုိးခဲ့တဲ့ ေမာ္ကြန္းေတး ...”
သီခ်င္းေလးကုိ နားဆင္ရင္း
ရာဇ၀င္ရဲ႕ တေက်ာ့ျပန္စိမ္ေခၚပဲြကုိ
မ်က္ရည္တ၀ဲ၀ဲနဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။
(၃)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ဒီဘက္ေခတ္ ၁၉၈၇ - ၈၈ ႏွစ္မ်ားထဲမွာပါ
တကၠသိုလ္စာၾကည့္တုိက္ထဲမွာ
ျဖဴ၀ါး၀ါးအရိပ္တခ်ိဳ႕
စာထိုင္ဖတ္ေနၾကတယ္။
တခ်ဳိ႕ဖတ္တာ .. ကဗ်ာစာအုပ္
တခ်ဳိ႕ဖတ္တာ .. ေက်ာင္းစာအုပ္
တခ်ဳိ႕ဖတ္တာ .. သမိုင္းစာအုပ္
တခ်ဳိ႕ဖတ္တာ .. ႏုိင္ငံေရးစာအုပ္
ရုတ္တရက္
အျဖဴရိပ္တစ္ခုဟာ ထုိင္ရာကထ
“ဗမာျပည္ကို ကယ္တင္ရေတာ့မယ္”
ေနာက္ထပ္ အျဖဴရိပ္တစ္ခု စာအုပ္ပိတ္
“ဗမာျပည္ကို ကယ္တင္ရေတာ့မယ္
ဗမာျပည္ကို ထိတ္တံုးခြ်တ္ေပးရမယ္”
သူတို႕ဟာ တိတ္ဆိတ္စြာ
အခန္းျပင္ကို ထြက္သြားၾကပါေတာ့တယ္။
စာၾကည့္တုိက္ရဲ႕ စာအုပ္ပိတ္သံမ်ား
လြယ္အိတ္လြယ္သံမ်ား
ဖိနပ္စီးသံမ်ား အဆံုးမွာ
ေနာက္ထပ္ အျဖဴရိပ္တစ္ခု ထပ္ထြက္ ...
... ... ေနာက္ထပ္ ... ...
... ... ေနာက္ထပ္ ... ...
(၄)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
စာမသင္ျဖစ္တဲ့ စာသင္ခန္းတစ္ခုမွာ
အရိုးစုတစ္အုပ္ အစည္းအေ၀းလုပ္ေနတယ္။
အရိုးစုတစ္ခုက ... ထုိင္ရာမွ ျဖည္းညွင္းစြာထ
“က်ြန္ေတာ္တုိ႕ ေတာ္လွန္ေရး
အာဏာရွင္ေတြ ေနာက္ဆံုးေန႕အထိ - - ”
စသည္ျဖင့္ ေျပာၾကား
အားလံုးျငိမ္သက္နားေထာင္ေနၾကတယ္။
အခန္းထဲမွာ
အက်ဥ္းေထာင္က ေျပးထြက္လာတဲ့
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ မိန္႕ခြန္းေတြ
သတိၱဗံုးကို ေႏွာင္ထံုးခတ္
ပတ္ၾကားအက္ေနတဲံ ရန္သူ႕မ်က္ႏွာေတြ
အဲဒီမွာ ... အရိုးစုတစ္ခုက လက္သီးဆုပ္
သူ႕ႏႈတ္က တိုးတိုးဖြဖြေလးေျပာ
“ေတာက အေဖန႔ဲအေမေတာ့
က်ြန္ေတာ့္ကို ေမွ်ာ္ေနၾကေတာ့မယ္ဗ်ာ- - - ”
ေၾကကြဲစြာ သူ႕မ်က္လံုးေပါက္ထဲက
မ်က္ရည္ျဖဴတစ္စက္
စီးသက္က်လာတယ္။
(၅)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ပရ၀ုဏ္ အ၀င္အထြက္လမ္းေတြမွာ
အခ်ဳပ္ကားျပာျပာၾကီးေတြ
ဒရၾကမ္းႏွင္ေနၾကတယ္။
အဲဒီကားၾကီးေတြထဲမွာ
“ကမၻာမေၾက၊ ဗမာေျပ .. ဒါဒုိ႕ေျပ
ဒါဒို႕ေျပ .. ဒုိ႕ပိုင္တဲ့ ေျမ” ဆုိတဲ့
ေတးသံသာဟာ
ညီညာစြာ ပဲ့တင္ေပၚထြက္
ေက်ာင္းသားလက္ေတြ ေသြးစိမ့္ယုိစီးခဲ့ျပီ
အခ်ဳပ္ကားျပာျပာၾကီးေတြရဲ႕ ဦးထိပ္မွာ
သူတို႕ရဲ႕ တံဆိပ္ ... သူတုိ႕ရဲ႔အလံ
ဦးေခါင္းခံြမွာ အရိုးႏွစ္ေခ်ာင္း ကန္႕လန္႕ျဖတ္ထားတဲ့ သ႑န္သာ ျဖစ္တယ္။
ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းအိုၾကီးဟာ
ထြက္ခြာသြားတဲ့ အခ်ဳပ္ကားႀကီးေနာက္
ေျပးလိုက္ ခလုပ္တုိက္ျပီး လဲျပိဳက်
ခိ်ဳလြင္ရွတတဲ့ ေခါင္းေလာင္းသံထြက္ရမယ့္အစား
“သားေရ .. အေမ လိုက္ရွာေနတယ္ေလ .. သားေရ”
ဆိုတဲ့ ငိုရႈိက္ညည္းတြားသံအျဖစ္နဲ႕သာ
ရာဇ၀င္တုန္ခါေအာင္ ျမည္ဟီးလာခဲ့တယ္။
(၆)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕
နီေမာင္းေသာလမ္းႀကီး၊ လမ္းငယ္မ်ားမွာ
ေဒါင္းအလံ တလူလူ လႊင့္ထူလို႕
ေက်ာင္းသားေတြ ခီ်လာပါျပီ
ရင္တအံုလံုးပြင့္ထြက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားက
ေရွ႕ဆံုးကအလံကိုင္ျပီး
ေသြးတပြက္ပြက္အန္ထြက္ေနတဲ့
ေက်ာင္းသားေတြက
ေနာက္က ခီ်တက္လိုက္ပါလာတယ္။
“ဒီမိုကေရစီရရွိေရး ... ဒုိ႕အေရး”
“အာဏာရွင္စနစ္က်ဆံုးေရး ... ဒုိ႕အေရး” တဲ့။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တစ္ခါတည္း အသုဘခ်ရင္း
တိုက္ပဲြ၀င္ခဲ့ၾကရတဲ့ ငါတို႕ရ႕ဲေတာ္လွန္ေရး
ဘယ္ေတာ့မွ ... အရံႈးမေပးဘူးေဟ့ ...
ေသနတ္သံတစ္ခ်က္ေဖာက္ရင္
ရာဇပလႅင္မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္သြားမယ္ ...
ေနာက္ဆံုးေန႕အထိ ...
ေနာက္ဆံုးေန႕အထိ ...
(၇)
ငိုက္ျမည္းေနတဲ့ အင္းလ်ားေရျပင္ဟာ
ရုတ္တရက္ ရဲရဲနီေစြးသြားတယ္။
ခ်က္ျခင္းပဲ ေရေငြ႕ေတြပ်ံတက္
ေကာင္းကင္ထက္မွာ တိမ္အျဖစ္ မုိးစက္ခို
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကုိ ေသြးမုိးေတြ ျပန္ရြာခ်
လွ်ပ္ေတြျပက္၊ မိုးေတြျခိမ္း ... ... ...
ဒိန္းဒံုး ဆူညံသြားတယ္ ...
အဲဒီအခါ ... ေက်ာင္းေတာ္မွာ ...
ပန္းေတြ ဖ်တ္ကနဲ ပြင့္ၾက
ငွက္ဆိုးေတြ ေ၀ါကနဲ ထပံ်ၾက
သစ္ရြက္ေတြ တလက္လက္ေတာက္ပၾက
ခံုတန္းလ်ားေတြ အုတ္ဂူအျဖစ္ေျပာင္းလဲၾက
ေျမၾကီးေတြ တုန္ခါေတာ္လဲၾက
ဒုိ႕အေရး .. ဒို႕အေရး .. ဒုိ႕အေရး .. ဒို႕အေရး
ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႕
ဗမာျပည္ၾကီး တ၀ုန္း၀ုန္းရုန္းကန္
ႏိုးထျပီး ေနာက္ဆံုးျငိမ္သက္သြားတဲ့အခါ
ငါတို႕ရဲ႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ ... ...
တလဲ့လဲ့ တ၀င္း၀င္း
ေသြးနီေရာင္ ေတာက္ပကာ ...
အာဇာနည္ သူရဲေကာင္းတို႕ရဲ႕
ဂူဗိမာန္ၾကီးပမာသာ တည္ရွိေနပါေတာ့တယ္ ...။
(၈)
ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးၾကား
ခု ... ေသြးပင္လယ္ၾကီးျခားေနပါျပီ ...
“ေက်ာင္းဖြင့္ျပီ...” ဆိုတဲ့ အာဏာရွင္ေတြဟာ
ေသြးပင္လယ္ၾကီးကို ေက်ာ္နင္း
ထံုးတံတားၾကီးကို ေက်ာ္ခင္းေပးတယ္။
တခ်ဳိ႕ေတြက ေက်ာင္းတက္လာၾကလိမ့္မယ္ ...
အဲဒီထဲက တခ်ဳိ႕ဟာ ...
“အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ပါ...” လို႕
စိတ္မေကာင္းစြာေျပာရင္း ...
ထံုးတံတားကို ေလွ်ာက္နင္း ...
ေက်ာင္းခန္းအတြင္း ၀တၱရားအရ၀င္ထိုင္
ငါတို႕ ... နားလည္ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ပါတယ္ ...
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ...
“ဂုဏ္တုဂုဏ္ျပိဳင္” ေကာင္းေၾကာင္းေျပာရင္း
ထံုးနံ႕သင္းတဲ့ ပန္းခင္းကိုျဖတ္ ...
ရည္းစားထားဖို႕ ေက်ာင္းျပန္တက္လိမ့္မယ္။
အဲဒီလုိ ... လူစားေတြကိုေတာ့ ...
ငါတို႕က ခြင့္လႊတ္သည့္တိုင္ေအာင္
ရာဇ၀င္က ခြင့္မလႊတ္သေရြ႕
သူတို႕ဟာ ... သမိုင္းမွာ ...
“သစၥာေဖာက္” မ်ားသာျဖစ္တယ္။
(၉)
ေက်ာင္းသားနဲ႕ေက်ာင္း
တေန႕ေတာ့ ေပါင္းရမွာပဲ
ငါတို႕ေတြ ေသြးပင္လယ္ကို ျဖတ္ကူးျပီး
ေက်ာင္းၾကီးဆီ အေရာက္သြားၾကမယ္။
ေသြးပင္လယ္ၾကီးဟာ
တေငြ႕ေငြ႕ပူျခစ္ ဆူပြက္
ထက္ေကာင္းကင္ မုန္တိုင္းတို႕ အစပ်ဳိး
ေသြးလႈိင္းတံပိုး တ၀ုန္း၀ုန္းျပင္းထန္
ငါတို႕ေတြ လွည့္မျပန္ဘူး၊
ငါတို႕ထဲက တခ်ဳိ႕ဟာ ...
ကိုယ့္အရိုးကိုယ္ခ်ဳိး ေလွအျဖစ္ထြင္းထု
ငါတုိ႕အထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ ...
ကိုယ့္အသားကိုယ္လွီး ေလွနံရံအျဖစ္ ခင္းရုိက္
ငါတို႕အထဲက တခ်ဳိ႕ဟာ ...
ကုိယ့္လက္ဖ၀ါး ကိုယ္ရုိက္ျဖတ္
ေလွရြက္အျဖစ္ စပ္ခ်ဳပ္
မုန္တိုင္းကို ခဲြ၀င္
ေသြးပင္လယ္ကို ျဖတ္စီး
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဆီသြားဖုိ႕
လုပ္ေနတယ္...။
(၁၀)
ေနာက္ဆံုးမွာ ...
ေဒါင္းအလံကို ... ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ လႊင့္ထူရင္း
အမွန္တရားတစ္ခုထံ
ငါတို႕ သစၥာအဓိဌာန္ျပဳ
အို ... သူရဲေကာင္းတို႕
အုိ ... က်ဆံုးခဲ့ေလေသာ
ဒီမိုကေရစီ တုိက္ပဲြ၀င္
သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း ...
သူရဲေကာင္းတို႕
ထာ၀စဥ္မပ်က္ျပယ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္
ျမင့္ျမတ္စြာ က်ဆံုးခဲ့ေသာ ...
သင္တို႕၏၀ိညာဥ္တန္ခိုးေတာ္မ်ားသည္
ငါတို႕၏ေရွ႕ေနာက္၀ဲယာ ...
ထက္ေအာက္၀န္းက်င္၌
ပံ်႕ႏွံ႕တည္ရွိၾကကုန္ေတာ့၏။
ထိုေသာ ...
သင္တို႕၏၀ိညာဥ္တန္ခိုးေတာ္မ်ားသည္
ငါတို႕၏ခႏၶာကိုယ္ေနရာအႏွံ႕အျပားသို႕
ထုိးေဖာက္ယိုစိမ့္စီး၀င္ကာ
ရဲရင့္ျခင္းမွာ ငါတို႕အားျဖစ္တည္ေစေတာ့၏။
အုိ ... သူရဲေကာင္းတို႕
အို ... က်ဆံုးေလေသာ
ဒီမိုကေရစီတုိက္ပဲြ၀င္
သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း သူရဲေကာင္းတို႕
ဗမာျပည္ကို ရွိခိုးကာ
ဤေသြးပင္လယ္အား
ငါတို႕ ျဖတ္ကူးအံ့
မုိးလံုးျပည္ေကာင္းခ်ီးၾသဘာေပးသံမ်ားၾကားမွာ
ငါတို႕၏ အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ျမင္ပါေစသတည္း။ ။
No comments:
Post a Comment